هشدار به خانواده هایی که کودک دارند
مجید ابهری از امکان بروز رفتارهای پرخطر در کودکانِ دورانِ کرونا می گوید.
این لطمه شناس و متخصص علوم رفتاری در گفت و گو با ایسنا، درباره تأثیرات پاندمی کرونا بر بروز رفتارهای پرخاشگرانه، جامعه گریزانه و افزایش میزان بزهکاری در آینده کودکان بیان کرد: مهم ترین نکته درباره کودکانی که در خانه می مانند و از روابط عاطفی و اجتماعی فاصله می گیرند، آینده آن هاست. این بچه ها چون از ابعاد عاطفی فاصله می گیرند و کمتر در رفت وآمدهای خانوادگی و دوستانه قرار دارند، گرفتار خلاء عاطفی شده و آسان تر و سریع تر از دیگر همسالان خود در معرض لطمه هایی مثل بزهکاری و کاهش روابط عاطفی قرار می گیرند. اگر این کودکان مشمول سلسه مراتب درمانی و رفتاری نشوند، در آینده گرفتار چالش های فکری شده و مهارت همسان سازی خود با کودکان دیگر را از دست داده و به افرادی منزوی و گوشه گیر تبدیل می شوند که همین حالات رفتاری و روانی موجب گرایش آنان به رفتارهای پرخطر می شود.
ابهری درباره دسته بندی گروههای کودکانی که در دوران کرونا گرفتار لطمه های رفتاری شده اند، اظهار داشت: گسترش بیماری کرونا علاوه بر کشتارهایی که میان طبقات و افراد مختلف به وجود آورد، عوارض و لطمه هایی را از نظر عاطفی به جامعه وارد کرد. در این میان علاوه بر سالخوردگان و جوانان، کودکان نیز از این لطمه ها در امان نماندند. کودکان بعنوان سرمایه های اصلی کشور در دوران کرونا به دو گروه تقسیم می شوند. گروه اول کودکانی که مشغول تحصیل در مدارس بودند و به سبب همه گیری به آموزش مجازی روی آوردند و از فاصله دور به تحصیل پرداختند، و گروه دوم کودکانی که به مدرسه نمی روند و در خانه هستند و کارشان بازی و سرگرمی در خانه بوده و احیاناً ممکنست به مهد کودکی می رفته اند. درمورد کودکان گروه اول، جامعه گریزی، نظم گریزی و قطع روابط عاطفی آنان با دوستان و آموزگاران لطمه جدی به آنها وارد کرده و سبب شده این کودکان تا مدت ها گرفتار عوارض این لطمه های عاطفی شوند. و اینکه اگر بار دیگر مدارس افتتاح شده و آنها در مدرسه حاضر شوند، باید آموزگاران و مربیان طی برنامه های خاصی آنها را به مجاری قبلی وارد کنند.
این لطمه شناس و متخصص علوم رفتاری درباره کودکانی که به مدرسه نمی روند و در خانه و در کنارِ والدین هستند نیز بیان کرد: این کودکان هم به دو گروه تقسیم می شوند. گروه اول که والدین شاغل دارند و گروه دوم که مادرِ خانه دار، مشغول مراقبت از آن هاست. کسانی که شاغل اند، به مشکلات مختلفی برای مراقبت از کودکان خود دچارند؛ آنها یا مجبور می شوند از محل کارشان مرخصی بگیرند و دورکاری را بپذیرند، و یا بچه را در خانه تنها بگذارند که خود به اضطراب و عذاب وجدان مبتلا می شوند.
ابهری با ذکر سفارش ای در جهت بهبود اوضاع رفتاری کودکان، اضافه کرد: کودکانی که مادران آنها در خانه اند و به خانه داری مشغول اند، وضعیت بهتر و راحت تری دارند، اما آنها هم به سبب دور افتادن از اقوام و قطع روابط عاطفی رفت وآمد با خویشاوندان نزدیک مثل پدربزرگ و مادربزرگ، عمه، دایی، خاله، عمو و حتی اقوام دورتر، گرفتار مشکلات و خلاء عاطفی شده اند. باتوجه به این مسئله این کودکان در آینده ای نه چندان دور، در ردیف کودکانی قرار می گیرند که نسبت به اقوام و فامیل گرفتار سردی عاطفی شده و دشوار است که آنها را باردیگر در کانال های رفتاری قبل قرار دهیم. رسانه ها و والدین می توانند برنامه های ویژه ای برای این قشر تدارک ببینند. بطورمثال والدین می توانند با قصّه خوانی و بازی های سرگرم کننده از تنها شدن فرزندان جلوگیری نمایند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب