دیدگاهی درباره كلاس های آنلاین تئاتر و خودكشی پسربچه بوشهری
مجله سرگرمی: شاید برای ما بزرگسالان باوركردنی نباشد كه كودكان هم مرگ اندیش هستند و در مقاطعی از زندگی، به نابودی خود و دیگران فكر می كنند. از طرف دیگر این نكته نیز شاید به همان اندازه غیر قابل باور باشد كه انجام كارهای فیزیكی مانند تاتر و ورزش و حركت میتواند تفكرات مرگ را كاهش داده و غریزه ی زندگی را به جریان اندازد.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، هرچند تئاتر هنوز در کشور ما بعنوان مقوله ای کمک آموزشی که می تواند بر رشد مهارت های زندگی در کودکان و نوجوان اثرگذار باشد، چندان شناخته نشده، با این وجود خانواده هایی هستند که از این هنر بعنوان ابزاری تربیتی بهره می برند. اما کرونا این امکان را هم مانند خیلی از امور زندگی مان گرفتار محدودیت و بی نظمی کرده است و هم اکنون خیلی از آموزشگاه ها و کلاس های تئاتر کودکان و نوجوانان تعطیل شده اند.
از طرف دیگر ماندن کودکان و نوجوانان در خانه سبب بی حوصلگی و کسالت آنان می شود و وضع موجود، شرایط دشواری پیش روی خانواده ها قرار داده است.
با همه اینها جست و جویی نه چندان دقیق در فضای مجازی نشان میدهد که بعضی از هنرمندان و مربیان تئاتر کودک و نوجوان، دوره های آموزشی خودرا به این فضا منتقل کرده اند و هم اکنون چند کلاس مجازی تئاتر برای کودکان در حال برگزاری است ولی اثرگذاری و مفید بودن این کلاس ها، موضوعی است که شاید خانواده های زیادی درباره آن تردید داشته باشند.
اما نسیم قدسی، مشاور و روان درمان گر، معتقد می باشد حتی کلاس های آنلاین هم می تواند در کاهش اضطراب کودکان در دوران کرونائی موثر باشد.
او دراین زمینه به ایسنا می گوید: اصولا کارهای فیزیکی ارتباط مستقیمی با کاهش سطح اضطراب کودکان دارد چونکه با انجام فعالیت بدنی، میزان دو هورمون سروتونین و دوپامین افزایش می یابد. با بالا رفتن این دو هورمون، هورمون کورتیزول که سبب اضطراب می شود، کاهش پیدا می کند.
او اضافه می کند: انجام کارهایی مانند تئاتر بواسطه پدید آمدن این اتفاقات در سطح فیزیکی، نشاط آور است.
این مشاور خاطرنشان می کند: کودکان در مقایسه با نوجوان و بزرگسالان عینی تر هستند یعنی همه چیز را باید به صورت عینی ببینند و لمس کنند و تفکرشان در مقایسه با نوجوان کمتر انتزاعی است. بنا بر این تئاتر بعنوان یک فعالیت فیزیکی، می تواند به آنان عینیت بیشتر و درکی بهتر ببخشد.
بگفته او، اجرای تئاتر و بازی در یک سری نقش ها می تواند در جهت تخلیه روانی کودکان موثر باشد و به آنان کمک نماید تا احساسات و عواطف خودرا بیشتر بروز دهند و فشار عصبی، ترس و اضطراب را در آنان می کاهد.
قدسی در پاسخ به این پرسش که کودکی مانند سید محمد موسوی زاده ـ کودک 11 ساله بوشهری که مدتی پیش خبر خودکشی شوکه کننده اش به سبب نداشتن تبلت در رسانه ها منتشر گردید ـ اگر از تئاتر بهره مند بود، آیا می شد امید داشت که دست به آن خودکشی غم انگیز نمی زد؟ توضیح می دهد: در کودکان هم تفکر به مرگ و نابودی وجود دارد ولی انجام کارهای هنری خصوصاً کارهایی مانند تئاتر که با تحرک همراه هستند، تمایلات و تفکرات و اقدامات مربوط به خودکشی که قسمتی از آن نشات گرفته از احساس یا اختلال افسردگی است و قسمتی از آن الگو برداری های کودکانه از محیط مثلا کارتون ها است، را کم کند.
او درباره ی تاثیر کلاس های آنلاین هم می گوید: ارتباط، به هر شکلی می تواند تاثیرات خاص خودرا داشته باشد. هرچند کلاس آنلاین، ارتباط مجازی است و ممکنست تمام سطوح عاطفی کودکان را پوشش ندهد چونکه در ارتباط مجازی، لمس فیزیکی به حداقل می رسد ولی همین ارتباط مجازی هم می تواند قسمت کوچکی از نیاز اجتماعی کودکان را تامین کند.
قدسی با تشریح هرم مازلو اضافه می کند: هرم مازلو با نیازهای فیزیولوژیکی ما شروع می شود. بودن در جمع و احساس تعلق هم یکی از همین نیازهاست که در دوران کرونا کاهش پیدا کرده است ولی بوسیله ارتباط مجازی می توان بخش کوچکی از این نیازها را برآورده کرد.
او تشریح می کند: کودکانی که بیشتر در معرض ارتباطات سالم هستند، شامل ارتباط مجازی و غیرمجازی، می توانند احساس امنیت، تعلق داشتن، دوست داشتن و دوست داشته شدن، پذیرفتن و مورد پذیرش قرار گرفتن و... را تجربه کنند. در چنین کودکانی احتمال انجام رفتارهای پرخطر، کمتر است.
این روان درمان گر خاطرنشان می کند: در یک ارتباط سالم کودکان احساس می کنند نیازهایشان توسط یک مرجع قدرت مهم و حمایت گر مهربان و قاطع برآورده می شود. هر چه بیشتر از این نظر اطمینان داشته باشند، کمتر گرفتار اضطراب و وسواس می شوند و کمتر دست به رفتارهای نابهنجار می زنند.
قدسی، معلم ها را یکی از شخصیت های مهم زندگی کودکانی می داند که به مدرسه می روند و اضافه می کند: معلمان، کادر مدرسه یا یک معلم خاص می توانند شخصیت های مهمی در زندگی کودک باشند. حتی اگر ارتباط به صورت مجازی باشد.
او ادامه می دهد: کودکانی که در دوران کرونا به برنامه های هنری خارج از مدرسه دسترسی داشته اند، از سطح بهداشت روانی بالاتری برخوردار بوده اند. چونکه حضور در گروه هم سالان، حتی در یک ارتباط مجازی هم می تواند موجب یادگیری و الگوبرداری کودکان از یکدیگر شود.
این مشاور یادآوری می کند: کودکان در خلال این ارتباط مجازی متوجه می شوند که خودشان تنها کسانی نیستند که در خانه تنها مانده اند بلکه دیگر هم سالان شان هم وضعیت مشابهی دارند و همین همنوایی با جمع، قسمتی از استرس روانی و بدنی آنان را کم می کند.
قدسی با ابراز تاسف از خودکشی پسربچه بوشهری ادامه می دهد: فرضیات بسیاری درباره خودکشی کودک بوشهری وجود دارد. شاید کودک از اختلالات روانی پنهان، رنج می برده و شاید مشکلاتی در روابط بین فردی با خانواده و اطرافیان داشته است و یا شاید فکر می کرده مرجع یا مراجع قدرت مهم زندگی اش نیازهای او را تامین نکرده اند و ممکنست تحت تاثیر محیط بیرون، در معرض خبرهای لطمه زا قرار گرفته و از آنها الگوبرداری کرده باشد.
او یادآوری می کند: یکی از اشکالات آموزش و پرورش ما کم توجهی به همه ابعاد فکری و روانی کودکان و نوجوان است در حالی که اگر در مدارس کارهایی مانند تئاتر و موسیقی جدی گرفته می شد، کودکان و نوجوان کمتر در معرض لطمه قرار می گرفتند. کودکان حق دارند هم در بعد شناخت و هم در بعد عاطفه به یک میزان رشد داشته باشند اما متاسفانه زیرساخت های آموزش و پرورش ما چنین تعریفی از کودک ندارد.
نسیم قدسی در آخر توضیح می دهد: کلاس تئاتر حتی به صورت مجازی هم می تواند به تخلیه روانی و بدنی کودکان کمک نماید ولی متاسفانه سیاست های آموزش و پرورش، کودکان را به سمت رشد عاطفی نمی برد و آنان را بیشتر به سمت رشد منطقی هدایت می کند در حالی که در یک جامعه سالم، هر دو این جنبه ها باید برابر هم رشد کنند.
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب