از دلتنگی بهزاد فراهانی برای دخترش تا تجلیل از دو هنرمند
به گزارش مجله سرگرمی، بهزاد فراهانی در شب جایزه ادبیات نمایشی از دلتنگی هایش گفت.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران با حضور نویسندگان و مترجمان برتر این حوزه شامگاه جمعه(۵ دی ماه) در خانه هنرمندان انجام شد.
در قسمت اول این مراسم از داوود کیانیان هنرمند تئاتر تجلیل شد.
کیانیان بعد از دریافت جایزه بابت این تجلیل از همه دست اندرکاران تشکر کرد.
در ادامه هیئت داوران بخش نمایشنامه های ترجمه چاپ شده، مجید مصطفوی، رامتین گلکار و سلحشور بر روی صحنه حاضر شدند.
در قسمت نمایشنامه های ترجمه شده چاپ شده در سالیان ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ از ایلناز حقوقی و حمید دشتی تقدیر به عمل آمد و تندیس و دیپلم افتخار این بخش به مقداد جاوید صباغیان برای «اورستس» تعلق گرفت.
صباغیان در سخنان کوتاهی اظهار داشت: خوشحالم که هیئت داوران این جایزه را به من دادند و از چندتن از دوستانم که در ترجمه کتاب «اورستس» من را همراهی کردند تشکر می کنم.
در ادامه نوبت به بخش نمایشنامه های تالیفی چاپ شده رسید و کامران شهلایی، مهدی میرباقری و هاله مشتاقی نیا بعنوان اعضاء هیئت داوران بر روی صحنه حاضر شدند.
در قسمت نمایشنامه های تألیفی چاپ شده از محمدرضا آریان فر، غلامحسین دولت آبادی و مهدی اکبری (اولین نمایشنامه چاپ شده) تقدیر گردید.
تندیس و دیپلم افتخار این بخش هم به رضا بهکام برای «پاریس بی مادر» اهدا شد.
سپس نوبت به بخش نمایش نامه نویسی کودک و نوجوان رسید که در این بخش از وحید کیارسی تقدیر و تندیس و دیپلم افتخار هم به سعید محسنی برای «پرتقال فروش پیدا شد» اهدا شد.
در ادامه نوبت به بخش نمایشنامه های اجراشده در سال ۱۴۰۳ رسید که امیر بهروزی، علی عابدی و نوشین تبریزی بعنوان هیئت داوران بر روی صحنه حاضر شدند.
در این بخش از منصور کامکار و کامران شهلایی تقدیر گردید و تندیس و دیپلم افتخار به کهبد تاراج برای «غلامرضا لبخندی» اهدا شد.
سپس نوبت به جایزه آکادمی نمایشنامه نویسی اعضاء کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تئاتر رسید.
در این بخش ابتدا سیدحسن حسینی -دبیر اجرایی بخش آکادمی- در توضیح این بخش اظهار داشت: در این دوره بخش آکادمی بعنوان یکی ابتکار و با هدف این که مدلی متفاوت از داوری و انتخاب صنفی اتفاق بیافتد اجرا شد. این مدل داوری برپایه استقلال رای و محور شفافیت و ارزیابی بهتر آثار است.
وی افزود: در این دوره ۴۵ داور از اعضاء کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تئاتر مسئولیت داوری ۷۷اثر را برعهده داشتند. در این داوری هویت نویسندگان از نگاه داوران و هویت داوران هم برای نویسندگان مشخص نبود. این خاصیت نقطه عطفی در نمایشنامه نویسی بود.
دبیر اجرایی این جایزه تصریح کرد: البته این میسر نقصان هایی دارد که برطرف خواهیم کرد اما این تجربه گامی اساسی در داوری صنفی و مشارکت جمعی متخصصان است. می توان در آینده این مدل را بهبود بخشید و این تجربه نشان داد کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تئاتر می توانند به چنین روشی افتخار و این داوری پرارزش را حفظ کنند.
وی بیان کرد: از ۴۵ داور این بخش قدردانی را دارم چونکه باحوصله، تعهد و شفافیت آثار را در طول چندماه داوری کردند و بدون شک مسئولیت پذیری ان داوران قابل تقدیر است. امیدوارم این تجربه کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان را اثرگذارتر و معتبرتر کند و به تئاتر این کشور کمک نماید.
در این بخش از علی معتضدی، شاهد الفت و اصغر نوری دعوت شد به روی صحنه بیایند، سپس از فرید عقیده مند الهی، محمدرضا کوهستانی و مهدی همتی در این بخش تقدیر گردید و تندیس و دیپلم افتخار هم به میلاد حسینی برای «خاندان سورن» اهدا شد.
سپس نوبت به بخش پایانی تجلیل ها یعنی نمایشنامه های تئاتر عروسکی رسید که در این بخش از امین رضا ملک محمودی و پویا پیرحسینلو تقدیر به عمل آمد.
ضمناً تندیس و دیپلم افتخار انجمن نمایشگران عروسکی به شیلا صلاح رسید و روزبه حسینی هم تندیس و دیپلم افتخار این بخش را دریافت کرد.
در ادامه یک کلیپی از شهرام زرگر پخش و سپس با حضور بهروز محمودی بختیاری، اصغر نوری و شاهد الفت از سال ها زحمت این مترجم تجلیل و تندیس افتخاری به ایشان اهدا شد.
در این بخش بهروز محمودی بختیاری در سخنانی کوتاه اظهار داشت: ممنون که به احترام تئاتر تشریف آوردید، من ۲۰ سال از دوستی با اقای زرگر لذت بردم. ایشان هنرمندی است نازنین و مترجمی است بسیار عالی و خوشحالم که از ایشان امشب تقدیر می شود. من نه همکلاس و نه همکار و نه شاگرد زرگر بودم اما از معاشرت و خواندن نوشته هایش لذت بردم و مثل یک شاگرد از او آموختم.
شهرام زرگر هم بعد از تجلیل خود اشاره کرد: از همه آنهایی که من را قابل دانستن تشکر می کنم. دست تک تک عزیزان را می بوسم و ممنونم بابت این تجلیل.
در ادامه مراسم با حضور علیرضا گیلوری، آرام محضری، مجید قناد و رحیم رشیدی تبار از علی عزیزپور مدیرعامل موسسه نیلوفر آبی، سیدعلی معتضدی مدیرعامل آپیکو، محمدگنابادی مدیرعامل ایران کتاب، الناز برمزار بازیگر تئاتر، فرهاد نوپرست نویسنده و محمدامین عبدی از نشر گره تقدیر گردید.
مجید قناد در این بخش در سخنانی اشاره کرد: این جشن شاید برگزاری آن چند ساعت طول کشید اما برای دست اندرکاران چندین ماه زمان برده است. این مکان برای جشن کوچک بود اما در طول روزهای آینده شاهد خبرهای خوب از کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تئاتر خواهید بود.
وی افزود: ما که برای خردسالان کار می نماییم خیلی قدر این جشن ها را می دانیم چون بزرگان مان را قدر می گذاریم.
قناد تصریح کرد: یادمان باشد اینروزها دلتنگی در کشورمان زیاد است و تلاش همه براین است که با رفتن به روی صحنه دلتنگی ها را کم کنند. امیدوارم روزی آنقدر سالن داشته باشیم که پنج گروه پشت هم به روی صحنه نروند و استرس و رنج گروه ها به روی صحنه کم شود و امیدوارم این مشکل زودتر حل شود.
سپس کلیپی از دهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران نمایش داده شد.
در ادامه کلیپی از اسماعیل خلج پخش شد و بعد از آن با حضور شهرام کرمی، سیروس صالح پور و صدرالدین زاهد مدالیوم کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تئاتر به این هنرمند تقدیم شد.
در این بخش محمد رحمانیان در پیام تصویری خطاب به اسماعیل خلج اظهار داشت: با استفاده از ساختمان نمایشی نمایشنامه «گلدون خانم» که خیلی دوستش دارم، در یک کلام باید بگویم که اسماعیل بی نظیر است، فوق العاده اعجاب انگیز است و در نوع خودش بی همتاست.
وی افزود: او جزو نخستین کسانی بود که مردم گم نام و به طور معمول حذف شده از اجتماع را وارد نمایشنامه نویسی ایران کرد؛ با مجموعه آثاری که در «پاتوق» چاپ شد و بعداً با کارهایی مانند «قمر در عقرب»، «صغری دلاک» و «درخشان».
رحمانیان بیان کرد: از نظر من «گلدون خانم» بهترین نمایشنامه کوتاه ایرانی است که تابحال نوشته شده و تاثیر بسزایی در زمان خودش روی بزرگان تئاتر گذاشته است. آثار خلج ما را بشدت به یاد فضای قهوه خانه های اصیل ایرانی می اندازد.
وی بیان کرد: به اسماعیل خلج تبریک می گویم و آرزو می کنم همیشه سایه اش بر سر ادبیات نمایشی ایران باشد. او زیباترین طراحی های صحنه را در آثار پس از انقلاب داشته است. اهدای جایزه ادبیات نمایشی امسال به ایشان اقدامی شایسته است.
در ادامه کلیپی از بهزاد فراهانی پخش گردید و سپس پیام تصویری شهرام گیل آبادی در ستایش از این هنرمند پخش گردید.
سپس با حضور ایرج راد، رضا بابک، میامی، پویا امینی، رحیم رشیدی، تبار ذهنی و عباس جهانگیریآن از بهزاد فراهانی تجلیل و مدالیوم کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تئاتر به این هنرمند تقدیم شد.
در این بخش ایرج راد -هنرمند پیشکسوت سینما و تلویزیون- با بیان خاطراتی از همکاری و دوستی دیرینه خود با بهزاد فراهانی، از او بعنوان «نماد عشق، صداقت و پایداری در تئاتر ایران» یاد کرد.
راد در بخشی از سخنان خود تاکید کرد: بهزاد فراهانی هنرمندی خالص، عاشق و بی کم وکاست بود. وی در تمرین ها هیچگاه با سهل انگاری کنار نمی آمد و هر لحظه حضور خویش را به مهلتی برای آموزش و بخشیدن به دیگران تبدیل می کرد.
این بازیگر پیشکسوت، به دغدغه همیشگی فراهانی برای جایگاه واقعی هنر و هنرمند اشاره نمود و اضافه کرد: او همیشه غم خور این بود که چرا به تئاتر و اهل آن، آن گونه که شایسته است اهمیت داده نمی گردد. بنابراین سال ها در خانه تئاتر و انجمن بازیگران، پیگیرانه برای بهبود وضعیت معیشتی، حقوقی و سلامت همکارانش تلاش و از آنان حمایت می کرد.
راد، خانواده فراهانی را هم ستود و اظهار داشت: همسر و دختران او از کودکی در کنارش و در سخت ترین شرایط، استوار و مصمم ایستادند و کار کردند. تئاتر برای بهزاد، یک باور و افتخار بود و این نگاه، افتخاری برای همه خانواده تئاتر ایران محسوب می شد.
او در آخر با بیان خاطره ای از حمایت فراهانی از خود در سال ۱۳۵۰، زمانیکه تنها ۲۳ سال داشت، اظهار داشت: حمایت او برای من بی نظیر و فراموش نشدنی بود. من مفتخرم که سال ها در کنارش بودم. جایگاه او همیشه در قلب مردم هنردوست و جامعه تئاتر ایران زنده و پابرجا می باشد.
بهزاد فراهانی هم پیش از تجلیل، با بیان خاطراتی صمیمی و پرداختن به دغدغه های مشترک هنرمندان، سخنرانی تأمل برانگیزی بیان کرد.
فراهانی سخنانش را با گرامیداشتی از معلمان و استادان بزرگ خود شروع کرد و اظهار داشت: از استاد مفید، پدر و پسر (بیژن مفید)، تا غلامحسین سعیدی، سعید سلطان پور، آقای جوانمرد، سیروس ابراهیم زاده، آقای سرکسیان و بهرام بیضایی... تشکر می کنم و حیف که نسل جوان امروز از چنین معلمانی محروم است یا این اساتید خیلی دورند، مثل خانم خجسته که کسی دیگر از او یاد نمی کند.
وی افزود: من زاده این اساتید بزرگ هستم و تلاش کردم شاگرد خوبی برای آنها باشم و به شاکردی خود افتخار می کنم.
فراهانی ضمن اشاره به آثار مکتوب خود اظهار داشت: در حدود ۳۰نمایشنامه نوشتم که روی صحنه بردم و هزار نمایشنامه در رادیو کار کردم، پنجاه سال در دانشکده های هنر ایران تلاش کردم معلم خوبی باشم و هیچ گاه بدون مطالعه سرکلاس نرفتم و در رادیو هم همیشه نقش اصلی بازی کردم و خیلی کار کردم.
این هنرمند پیشکسوت تصریح کرد: من زندگی خوبی دارم و همسر و فرزندان خوبی هم دارم. البته که ما هرشبی که سرمیز شام می نشینیم یاد دخترمان گلشیفه می افتیم و نمی توانیم خوب غذا بخوریم. فرزند من در تبعید یک کشور دیگر است و تنها یک پدیده بزرگ در کشور ما باید اتفاق بیافتد تا او بتواند بازگردد.
فراهانی اشاره کرد: اخیرا یک ناشر بزرگی تمامی آثار من را چاپ کرده است به جز دو نمایش نامه آخرم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز آنرا نداد وخیلی دوست دارم که آنها را به صحنه ببرم.
وی ادامه داد: نزدیک۲۰سال است که در خانه تئاتر هستم و این جایزه ادبیات نمایشی جزو تفکرات بنده و آقای راد بود تا آنهایی که نمایش نامه هایشان امکان چاپ ندارد یا کارشان دیده نشده در این جایزه مورد توجه قرار بگیرند.
فراهانی ضمن اشاره به شرایط سخت بازیگران بیمار و مواجهه با «مدیران بی عرضه»، اظهار داشت: در عمرم جلوی هیچ کس خم نشدم اما این روزگار ما را وادار به سکوت کرده و برای پشتیبانی از برخی همکاران مجبور شدم جلوی برخی مدیران سر تعظیم فرود بیاورم.
انتقاد اصلی و تند بهزاد فراهانی، متوجه «سانسورچی ها» بود. او با صدای بلند اظهار داشت: به آنها بگویید احمق ها! قانون اساسی داریم که در آن سانسور وجود ندارد. بسیاری از ارزش ها را بی ارزش کردند. چرا هر حرفی را به الحاد و کفر می پیوندند؟
فراهانی با بیانی شاعرانه هنرمندان را به وحدت فرا خواند و اظهار داشت: قطره دریاست اگر با دریاست. اگر ما با هم باشیم، اگر به هم احترام بگذاریم، اگر رنج کار کردن در این روزگار را با هم تقسیم نماییم و یادمان نرود گرسنگی هایمان را با هم قسمت نماییم.
او سپس خاطره ای از کارهای انجمن صنفی بازیگران را برای نجات همکارانشان از دغدغه ها و دشواری ها بیان کرد.
در ادامه فهیمه رحیمیان همسر بهزاد فراهانی در سخنانی کوتاه اظهار داشت: از بهزاد خواهش دارم سه چیز را انجام دهد، اول خاطرات نانوشته خویش را بنویسد، دوم بیوگرافی خودش را کامل کند و سوم عاشقانه هایش را قلم بزند. او از ۹ سالگی عاشق بوده و این عاشقانه ها خیلی جالب است. باید بنویسد تا نسل بعد بداند عشق در این نسل چه طور بوده است.
در قسمت پایانی این آئین تجلیل عباس جهانگیریان -رئیس انجمن نویسندگان کودک و نوجوان- از بهزاد فراهانی با تاکید بر نقش کم نظیر خانواده وی در پرورش هنرمندان برجسته، سخن گفت.
جهانگیریان بعد از قدردانی از کارهای آشکار فراهانی در حوزه های بازیگری، کارگردانی و نویسندگی، به بخش کمتر دیده شده ای از زندگی او اشاره نمود و اظهار داشت: ایشان به شکل چراغ خاموش و بدون هیچ تظاهر، کارهای خیریه خیلی ارزشمندی داشته اند. با توجه و کمک به هنرمندان خانه نشین یا آنهایی که مشکل دارند، حتی در شهرستان ها و استانهای دور مانند مازندران. این اقدامات هیچگاه با ادعا همراه نبوده و کمتر گفته شده است.
مهم ترین بخش سخنان جهانگیریان، تقدیر از فهیمه رحیمیان همسر بهزاد فراهانی بود. او با بیان این که نزدیک به ۵۰ سال با این خانواده دوست بوده، اظهار داشت: چهار هنرمند بزرگ از این خانواده برخاسته اند و این، مدیون فداکاری های فهیمه بانو است. او حتی هنر خودش را قربانی کرد تا سه فرزند و همسر گرامی اش در رشته هایی که انتخاب کردند، موفق شوند.
جهانگیریان به معرفی اجمالی این چهار فرزند اظهار داشت: به نظرم باید یک جشن با عنوان «شب فهیمه رحیمیان» برگزار گردد.
او با براز تأسف از اینکه داستان زندگی فهیمه رحیمیان کمتر روایت شده، از علی دهباشی (مدیر مجله بخارا) درخواست نمود شبی را به نام «شب فهیمه رحیمیان» برگزار کنند.
به قول جهانگیریان ناگفته های زیادی از زندگی فهمیه رحیمیان وجود دارد، بخصوص خاطراتی که از عباس جوانمرد در رابطه با این دو بزرگوار (فراهانی و رحیمیان) شنیده ام و در گروه هنر ملی رخداده است. اگر این شب برگزار شود، من این خاطرات را خواهم گفت.
به طور خلاصه، در این داوری هویت نویسندگان از نگاه داوران و هویت داوران هم برای نویسندگان مشخص نبود. فراهانی ضمن اشاره به شرایط سخت بازیگران بیمار و مواجهه با مدیران بی عرضه، گفت: در عمرم جلوی هیچ کس خم نشدم اما این روزگار ما را مجبور به سکوت کرده و برای پشتیبانی از برخی همکاران مجبور شدم جلوی برخی مدیران سر تعظیم فرود بیاورم. باید بنویسد تا نسل بعد بداند عشق در این نسل چه طور بوده است.
منبع: مجله سرگرمی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب