دگرآپاندیسی روایتی از زن بودن است ماجرای بازیگر و طراح صحنه بی تعهد
به گزارش مجله سرگرمی، کارگردان نمایش دگرآپاندیسی از اقتباس متفاوت خود از نمایشنامه سه شب با مادوکس و چالش های اجرای تئاتر مستقل گفت.
مهرسا پروانه کارگردان نمایش «دگر آپاندیسی» که این شب ها در بوتیک هنر ایران به صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی موضوع این نمایش توضیح داد: این نمایش از نمایشنامه «سه شب با مادوکس» اثر نمایشنامه نویس فرانسوی ماتئی ویسنی یک اقتباس شده است. موضوع نمایش درباره ی حضور رازآلود شخصیتی در میان مردم شهر است که توانایی های عجیب و غریبی دارد و کلیشه زمان و مکان را به هم می زند. تغییرات عمده و عمیقی در نمایشنامه ایجاد کرده ام. «سه شب با مادوکس» ۴ شخصیت مرد و یک زن دارد اما این نمایش ۳ شخصیت زن دارد. وی اضافه کرد: درحقیقت من از تمام نمایشنامه ویسنی یک یک شخصیت را انتخاب کردم و تمامی آن چه جز وی در نمایش وجود دارد در قالب زندگی این شخص جا داده ام. می توان گفت تمام شاخ و برگ و تنه نمایشنامه ویسنی یک را بریدم و در نهایت به ریشه رسیدم. آن ریشه واحد در هر ۲ متن حضور دارد و مابقی آن چه می بینید نو و تازه است. در این نمایشنامه صحبت از زنی است به نام سوزی که بگفته زن قصه ویسنی یک، از آپاندیس مرده است و «دگرآپاندیسی» داستان زندگی این شخص است. با ورود به دنیای سوزی غم ها، دردها و غربت زنانی را می بینیم و می شنویم که هنوز با سوزی تن و روح لطمه دیده شان را ترمیم می کنند. تلاش من در این نمایش به عنوان کارگردان تلفیق سبک ها و فرم های اجرائی متنوع بود که در این بین نشانه شناسی معناگرا بسیار به کمکم آمد. کارگردان نمایش «دگر آپاندیسی» درباره ی چرایی انتخاب نمایشنامه «سه شب با مادوکس» بیان کرد: من بدنبال متنی زنانه بودم و به نظرم بهترین راه برای پیدا کردن یک زیست زنانه جستجو در ذهن مردان است. چیزی که آنرا دنبال می کردم تصور زنان از خودشان در نگاه مردان و در نهایت زن بودن در غیاب مرد بود. وقتی نخستین بار متن «سه شب با مادوکس» را خواندم متوجه پتانسیل بی نهایت این متن شدم و طی چندین سال با حذف مردان قصه و دیگر شخصیت ها به زنی رسیدم که حضوری نه مستقیم بلکه حضوری از زبان دیگران داشت. پس از نوشتن متوجه شدم داستانی که ساخته ام شباهت بسیار نزدیکی به سرگذشت ایزادورا دانکن مادر رقص مدرن دارد و طراحی حرکت از این جهت در نمایش «دگرآپاندیسی» جایگاه ویژه ای پیدا کرد.
پروانه در رابطه با پروسه تولید اثر اظهار داشت: این اثر فراز و نشیب زیادی داشت و دارد. هنوز هم در صورتیکه در میانه اجراها هستیم مدام متن و اجرا خودرا بازتولید می کند. آن چه در انتخاب بازیگر برای من اهمیت داشت درک عمیق از متن و زندگی شخصیت بود. رزومه، لینک و حتی قدرت فوق العاده بازیگری در انتخاب بازیگر برایم مطرح نبود. من می خواستم بازیگران معمولی را انتخاب کنم که با این متن و اجرا خاصیت اثر را بیرون بکشند. فکر می کنم که فقط با برخوردی غیربازیگرانه می توانستیم به نقش ها برسیم. اجرای این نمایش ترکیبی از طراحی حرکت، نمایش عروسکی و رئالیسم جادویی بود. در بین دیالوگ های معمول زندگی رازی هست که با تکرار آن می توان آنرا دید. تکرار در اجرای «دگرآپاندیسی» همین کار را می کند. وی با اشاره به چالش های اقتصادی ساخت اثر در وضعیت فعلی اظهار داشت: چالش نام سانتی مانتالی برای مشکلاتی بود که از سرگذراندیم. ما تهیه کننده نداریم و مخارج نمایش از جیب زنی تنها که در تایم اداری کار می کند، تامین می شود. همه چیز ذره ذره مهیا شد و برخی عوامل برای دل خودشان هرشب در اجرا حاضر شدند و پولی نگرفتند. نمایشی را تصور کنید که در شب اجرا طراح صحنه آن بجای ویرایش طرحی که تا شب اجرا آنرا نساخته بود، دکور را از سالن خارج می کند تا از این راه پول باقیمانده اش را از کارگردان بگیرد. من بدون دکور اجراهایم را شروع کردم و یکی از آلترناتیوهایم را برای اجرا روی صحنه آوردم. در طول مدتی که با این متن زندگی کردم، متوجه شدم که متن می تواند اعلام استقلال کند و خود تعیین کند که چه کسانی را به خود راه بدهد و چه کسانی را حذف کند. در پوستر نمایش من نام چهار بازیگر را می بینید ولی حال که شب هفتم اجرا را پشت سر گذاشتم یکی از بازیگران جوانم تصمیم می گیرد که گروه را نادیده بگیرد و باوجود تعهدش در اجرا حاضر نشود. او در آخر بیان کرد: من به گیشه، فروختن، بازیگر چهره و دیده شدن در شکلی که واقعی نیست اعتقادی ندارم و اجازه می دهم متن و اجرایم گرفتار چالش بشود و در این زمان کناری می ایستم تا ببینم با این دگردیسی چه طور کنار می آید. به جرأت می توانم بگویم یک اجرای زنده برای بقای خود روی صحنه خواهد جنگید و در این بین هر آنکه روی صحنه و پشت صحنه حضور دارد مخلوقات او هستند. در نهایت فکر می کنم تئاتر تماماً ساختنی نیست، بلکه حادث شدنی است. نمایش «دگرآپاندیسی» از ۵ تا ۲۱ مرداد هرشب در سالن ۷ بوتیک هنر ایران به صحنه می رود. عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: مهرسا پروانه، بازیگران: نوشین متقی، فرزانه پروین و مهرسا پروانه، برمبنای نمایشنامه «سه شب با مادوکس» اثر ماتئی ویسنی یک. در خلاصه داستان این اثر آمده است: شخصی مرموز وارد مسافرخانه ای متروک می شود و بدنبال دختری از مسافرخانه است تا او را به همراه خود با قطار نیمه شب ببرد. اما داستان چیز دیگری است. عکس ها از پیام احمدی کاشانی است.
منبع: مجله سرگرمی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب