ورود به اتاق عمل با آرایش و لاک ممنوع!
تعداد مادرانی که پیش از ورود به اتاق عمل و انجام زایمان به آرایشگاه می روند، موهایشان را براشینگ می کنند، لاک می زنند یا ناخن می کارند کم نیست؛ زیباسازی هایی که صدای ماماها و متخصصان زنان را درآورده و مخالفتشان هم علل پزشکی دارد.
استفاده از رنگ لاک های تیره بخصوص رنگ های قرمز، آبی، مشکی و کاشت یا ژلیش ناخن، کار پزشکان در اتاق عمل را با مشکل روبه رو می کند. قبل از آنکه کاشت ناخن مرسوم شود، مشکل با استون و پاک کردن لاک ناخن انگشت اشاره حل می شد اما ریمووکردن ناخن کاشته شده در اتاق عمل کار ساده ای نیست. تذکرات زیاد این مورد توسط عوامل اتاق عمل به بیمار گاهی به برخورد ناخوشایند آنان ختم می شود و خاطره بدی برای بیمار می ماند.
به گفته یکی از متخصصان زنان و زایمان، دستگاه تشخیص میزان اشباع اکسیژن خون یا همان پالس اکسیمتر روی ناخن قرار می گیرد و بر مبنای طول موج، میزان هموگلوبین متصل به اکسیژن تشخیص داده می شود که داشتن لاک بخصوص رنگ تیره و حنا روی ناخن ها در تشخیص میزان اکسیژن اختلال به وجود می آورد و پزشک نمی تواند اصطلاحا بیمار را مانیتور کند و همین مساله امکان دارد جان مادر و نوزاد را به خطر بیندازد.
همچنین آرایش، استفاده از دئودرانت و رژلب های رنگ تیره اجازه نمی دهد که پزشک متوجه تغییر حالت و رنگ بیمار یا به اصطلاح رنگ پریدگی وی در حین خونریزی شود چون که رنگ چهره بیمار مبین حال اوست. امروزه برای انجام عمل سزارین، مادر را بیهوش نمی کنند و معمولاً مادران آبستن برای زایمان از کمر بی حس می شوند. عارضه ای که دراین زمینه وجود دارد اُفت فشار است که با بالا رفتن ضربان قلب همراه می شود. معمولاً از راه حالات چهره میتوان متوجه حال بیمار شد اما زمانی که فرد آرایش داشته باشد این تشخیص دشوار می شود.
منصوره زندی - ماما - با اشاره به این که تعداد مادرانی که پیش از ورود به اتاق عمل به آرایشگاه رجوع می کنند کم نیست، به ایسنا می گوید: «با توجه به رنگ ناخن های دست و پا در اتاق عمل میتوان متوجه سطح اکسیژن خون بیمار شد. کبودشدن ناخن ها نشان میدهد که سطح اکسیژن خون پایین آمده است. زمانی که مادران کاشت ناخن انجام می دهند، تشخیص این امر دشوار می شود بنا بر این به مادران سفارش می شود پیش از ورود به اتاق عمل حتما ناخن هایشان را ریموو کنند و اگر لاک دارند، آنرا پاک کنند. ما به مادران سفارش می نماییم پیش از زایمان میکاپ و آرایش چشم نداشته باشند اما رنگ مو در اواخر حاملگی چندان مشکلی ندارد و بیشترین مشکل ما با ناخن مادران آبستن است.»
اما تمایل مادران به انجام آرایش یا رفتن به آرایشگاه پیش از ورود به اتاق عمل و انجام زایمان ناشی از چیست؟ امر دیگری که این روزها به تشریفات پیش از انجام عمل زایمان اضافه شده، عکاسی و فیلمبرداری از لحظه ورود مادر به اتاق عمل، مصاحبه با او و ثبت لحظه به دنیا آمدن نوزاد است؛ فیلمی که معمولاً ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بیشتر نیست و ثبت همین زمان کوتاه امکان دارد چند میلیون تومانی هزینه داشته باشد.
ثبت لحظات به دنیاآمدن نوزاد و ورود فیلمبرداران به اتاق عمل سبب شده مادران هم برای این لحظه تاریخی زندگی شان به آرایشگاه ها رجوع کنند و میکاپ و براشینگ انجام دهند تا چهره خوبی در فیلمها و عکس ها داشته باشند؛ بنا بر این حدودا همه اتاق عمل های بیمارستان های خصوصی واحدی به نام فیلمبرداری راه انداخته اند و برای انجام این کار با یک آتلیه قرارداد بسته اند.
پکیج قیمت های فیلمبرداری و عکاسی متفاوت می باشد و بعضی از این فیلمها از خانه آغاز می شود. عکاس یا فیلمبردار به خانه متقاضی می رود و از صحبت مادر و پدر با بچه ای که در شکم است، نمایش اتاق کودک و لحظه عزیمت به بیمارستان عکس و فیلم تهیه می کند و آنرا به فیلم اتاق زایمان اضافه می کند.
هزینه ۶ فریم عکس و چاپ آن یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است. همینطور برای تهیه فیلم کوتاه پیش از ورود به بیمارستان باید یک میلیون تومان هزینه کرد. هزینه فیلمبرداری از اتاق عمل هم بستگی به ساعت عمل دارد. برای مثال از ساعت ۷ تا ۱۴ مبلغ ۸۰۰ هزار تومان، از ساعت ۱۴ تا ۱۹ یک میلیون تومان و از ساعت ۱۹ تا ۷ بامداد یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان دریافت می شود و هر فیلم ۱۵ دقیقه است و پس از تدوین برای خانواده ارسال می شود. هزینه عکاسی در ماه های مختلف تولد نوزاد و دوران حاملگی هم متفاوت می باشد و بستگی به نوع چاپ عکس و آلبوم آن دارد.
طبیعتا عکاسی و فیلمبرداری و ثبت این لحظات به زیبایی های بصری وابسته است ازاین رو جا دارد که پکیج خدمات، گسترش پیدا کند و مثلاً سِت لباس مادر و نوزاد، تزئین اتاق مادر و کودک در بیمارستان، جعبه هدیه، سفارش کیک و کاپ کیک های نوزادی، قالب گیری دست و پای نوزاد، مگنت، استند گلدوزی کف پای نوزاد و محصولات دیگر هم در کنار عکاسی و فیلمبرداری در نظر گرفته شود و طبیعتا هر کدام هزینه های خاص خودش را دارد.
کیک ها و کاپ کیک ها باتوجه به جنسیت نوزاد طراحی می شوند و یک کیک ۸ کیلوگرمی حدود ۶۰۰ هزار تومان آب می خورد. همینطور قیمت کوکی ها هم باتوجه به تعداد آن محاسبه و از ۱۸۰ هزار تومان آغاز می شود و به ۲۸۰ هزار تومان هم می رسد.
یکی دیگر از پکیج ها به قالب گیری دست و پای نوزاد و ساخت تندیس آن مربوط می شود که آن هم قیمت های متفاوتی دارد و از ۴۵۰ هزار تومان آغاز می شود و تا دو میلیون تومان هم می رسد. معمولاً نوزاد که به دنیا می آید اثر پایش را روی کاغذ می زنند و در پرونده پزشکی ضبط می کنند و چون خانواده ها دوست دارند این اثر پا را داشته باشند ازاین رو برای این امر هم چاره ای اندیشیده شده با این تفاوت که برای شکیل شدن کار به جای کاغذ از استند گلدوزی شده استفاده می نمایند و ۲۰۰ هزار تومان هم بابت آن پول می دهند.
با وجود آنکه خرید این پکیج ها برای برخی خانواده ها مهم می باشد تا مبادا چیزی برای فرزندشان کم بگذارند، در عین حال برای برخی دیگر تجملات و هزینه اضافی بنظر می رسد و شاید هم برخی همه این امکانات را با دوران خودشان مقایسه کنند که توسط قابله محل و بوسیله یک لگن آب گرم و چند دستمال تمیز به این دنیا آورده شدند. اما این امکانات هم دلیلی بر خوشبخت به دنیاآمدن بسیاری از نوزادان نیست و تجربه های گروه فیلمبرداری از ثبت رویدادهایی که داشتند شنیدنی و عجیب است و البته در بعضی موارد جای تاسف هم دارد.
یکی از فیلمبردارها می گوید: «توی یکی از عمل ها مادر به شکل عجیبی گریه می کرد. می گفت سه روزه تو خونه دارم درد می کشم و از کمردرد نه می تونستم بشینم نه دراز بکشم اما شوهرم گفت دو روز دیگه تحمل کن بچه مون اردیبهشتی بشه!»
معمولا اسفندماه و اواخر سال اتاق های زایمان برو بیای زیادی دارند و به قول یکی از این گروههای فیلمبرداری در یک بیمارستان خصوصی از اول فروردین ماه دوی ماراتن زایمان ها هم آغاز می شود و طبیعتا زمان کاری شان فشرده تر از همیشه؛ ازاین رو روایت ها و داستان ها هم شنیدنی تر می شوند.
یکی از این فیلمبردارها می گوید: «برخی از پدر و مادرا رفتارای عجیبی دارن! موقع تولد یکی از نوزادا با دوربین رفتم تو اتاق دیدم مامان و بابا پیش از به دنیااومدن بچه شون دارن با هم دعوا می کنن و اصلا مراعات منِ غریبه رو هم نمی کنن. به همدیگه فحشای بد میدادن تا جایی که من متعجب مونده بودم چرا وقتی نمی تونین همدیگه رو تحمل کنین بچه دار شدین؟ بعضی وقتا فضای برخی از اتاقا اونقدر مسمومه که دلمون میخواد زودتر کارمون تموم بشه و از اون فضا بزنیم بیرون. مثلاً پیش اومده در جواب گریه های بچه شون بگن «چته بابا، چقدر عر میزنی؟» بعضی پدر و مادرا انقدر کم طاقتن که وقتی نمی تونن گریه های بچه شونو کنترل کنن به جون هم می افتن و اصلا مسئولیت کار خودشون و مسئولیت بچه شونو به عهده نمی گیرن. گاهی پیش اومده پدر بیزینس من بوده و بالای سر مادر و نوزاد با تلفنش سر کار دعوا می کرده و فحش می داده و اصلا براش مهم نبوده که گوش بچه ش داره می شنوه. بعد همین آدم اومده گفته چرا صدا رو از فیلم حذف کردی!»
برخی مسائل مثل زمانی که مادر برای نخستین بار نوزادش را می بیند و اشک هایش سرازیر می شود، برای تیم فیلمبرداری بیمارستان ها عادی شده است و گاهی اوقات هم دیدن مشابه آنچه روایت کردند ذهنشان را درگیر وضعیت نسل آینده می کند.
منبع: مجله سرگرمی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب