وضعیت صنعت اسباب بازی در ایران

به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، به نقل از اداره كل روابط عمومی و امور بین الملل كانون، در حاشیه ی «سومین نمایشگاه و جشنواره كالاهای فرهنگی ایرانی و اسلامی» تولیدكنندگان و واردكنندگان اسباب بازی درباره ی چالش های این صنعت سخن گفتند.
در این نشست محسن رجبی مدیرعامل یك شركت تولید كننده اسباب بازی، اقتصاد بیمار را چالش مهم صنایع در ایران خواند و توضیح داد: باید بپذیریم كه اقتصاد ما بیمار و سیاست زده است. در خیلی از موارد تصمیم های سیاسی بر مسایل اقتصادی تاثیر می گذارند. ازاین رو تا مادامی كه این رویه ادامه پیدا كند خیلی از خلاء ها درست نخواهد شد.
وی عدم نام گذاری درست اسباب بازی را چالشی دیگر خواند و افزود: اسباب بازی نه كالای تجاری است و نه فرهنگی. به فراخور مسایل كاربرد این ابزار تغییر می كند. وقتی بحث حمایت مالی پیش می آید به ناگاه بعنوان كالای تجاری مطرح می گردد اما در انتها توقع می رود در جهت آموزش ایرانی اسلامی قدم بردارد.
رجبی اظهار داشت: محدودیت های دولتی دست و پای تولید كننده را بسته است و این صنعت هیچ متولی ای ندارد. یك روز سازمان استاندارد مانع است، یك روز نهادهای حاكمیتی درباره ی آن نظر می دهند، در انتها با شادی و تفریح كودك هم مشكل داریم. باید برای این شرایط فكری كرد.
همچنین محمدحسین نخ چی خبر از تشكیل «انجمن صنفی اسباب بازی» داد و عنوان كرد: موضوعی كه در این جلسه به آن خواهیم پرداخت بررسی چالش های صنعت اسباب بازی است. در این نشست فعالان و پژوهش گران و سیاست گذاران این حوزه حضور دارند و به زعم خود این چالش ها را یادآور می شوند. مقرر است به یك بررسی گروهی از این چالش ها برسیم كه مشكل اصلی این حوزه چیست؟
وی كه مدیرعامل شركت دانش بنیان كاوش كر است، ادامه داد: با عنایت به جلسه هایی كه در حاشیه ی جشنواره ی ملی اسباب بازی برگزار گردید مقدمات راه اندازی انجمن صنفی اسباب بازی فراهم آمده است، پی گیری هایی را در این زمینه انجام داده ایم و این حركت فرهنگی در وزارت كار مورد ارزیابی قرار گرفته، تا جایی كه ما باید چشم انداز این مسیر را طراحی و عرضه نماییم. ازاین رو هدف از تشكیل این جلسه پاسخ به این سوال است كه انجمن صنفی اسباب بازی بایستی كدام مسایل را پی گیری و حل كند؟
افق ۵۰ یا ۱۰۰ ساله صنعت اسباب بازی را متحول می كند
امیرحسن سلام زاده- سرپرست مركز سرگرمی های سازنده ی كانون پرورش فكری- عدم توجه به صنعت اسباب بازی از جانب خود فعالان را یك صدمه خواند و اظهار داشت: مشكل صنف این است كه خود ما آن را جدی نمی گیریم، در دو سال اخیر و در نشست های مختلف تنها شاهد حضور افراد اندكی برای پی گیری مطالبه ها بوده ایم. با این حال امروز مقرر است بدون این كه نقدی به سازمان، نهاد یا ارگانی داشته باشیم نقدها و چالش ها را مطرح نماییم.
او ادامه داد: نشست امروز برای پاسخ گویی به سوال ها یا بررسی مسائل نیست، تنها جلسه ی طرح مسائل است. اما ما قول می دهیم كه اطلاعات گردآوری شده در این جلسه را جمع بندی و ارزیابی نماییم و در جلسه ای كه بزودی برگزار می شود به بیان این جمع بندی ها بپردازیم. »
بنیاب بعنوان كسی كه سال هاست در حیطه ی اسباب بازی صاحب نظر است، هم در این نشست بیان كرد: از نگاه من نداشتن افق ۵۰ و یا ۱۰۰ ساله مهم ترین چالش صنعت اسباب بازی است. ما باید افقی داشته باشیم، امكانات آن را بررسی نماییم و برای ۲۰ سال بعد و رسیدن به اهداف آدم هایی را در این زمینه تربیت نماییم. از آن جا كه اسباب بازی مبحث بحث ما شده است و نه اسباب بازی، تعریف های ما نقصان هایی دارد. در این دوره اسباب بازی شده است وسیله ی یادگیری علم. ارتباط میان جمع و خانواده را تخریب می كند و شادی نمی آفریند. در حالی كه ما باید به آن نگاه فرهنگی داشته باشیم. باید بازی را به محیط خانواده، مدرسه و محیط های اجتماعی بكشانیم و بعد به فكر ساخت ابزار و اسباب آن باشیم.
این سازندی اسباب بازی ادامه داد: اگر ما بتوانیم كنجكاوی و پرسش را به دل خانواده ها بكشیم؛ بازی ها خود به خود تعریف می شوند و به طبع آن طرح هایی كه ظرفیت هنری دارند شكل می گیرند. اگر ما بتوانیم درست حركت نماییم كار از مرحله ی حاكمیتی و دستوری خارج می گردد و افراد دلسوز و توانمند ایده های خویش را عرضه می دهند.
صنعت اسباب بازی نیازمند متولی است
شجاع الدین موسوی زاده از تولیدكنندگان اسباب بازی هم اظهار داشت: مدیریت در صنعت اسباب بازی امر مهمی است. یك مدیر كارآمد از تعریف های این صنعت یعنی سرگرمی های بازی، سرگرمی های خلاق و سرگرمی های فكری شناخت دارد و با دانش كافی باید وارد این صنعت شود. با این حال ۹۸ درصد بازار اسباب بازی ما وارداتی است و واردكننده هم به سه بخش مطرح شده توجه نمی كند، ازاین رو بازار در بخش عمده ای خالی مانده است. با تمام این توصیف ها ما تولیدات خلاقه ی زیاد و بازار ضعیفی داریم.
او از حضور ۱۲هزار واردكننده ی اسباب بازی اطلاع داد و اضافه كرد: آینده ی ما را كودكان تعیین می كنند پس باید روی پرورش آن ها متمركز شویم و از بُعد كیفی و خلاقانه شرایط را برای آن ها مهیا نماییم و این امر میسر نمی گردد مگر این كه همكاری های دولتی هم وجود داشته باشد.


تبلیغات حق تولیدكنندگان اسباب بازی است
شمارگان محدود، عدم تبلیغات مناسب، عدم وجود منابع مكتوب آموزشی بعضی از چالش هایی بود كه در نشست «چالش های صنعت اسباب بازی» به آن پرداخته شد.
مقداد فقیهی - تولید كننده - نیز در حاشیه ی «سومین نمایشگاه و جشنواره كالاهای فرهنگی ایرانی و اسلامی» اظهار داشت: یكی از گره های اصلی سرمایه گذاری برای بازی برآورد میزان شمارگان فروش است. یكی از دلایلی كه سبب می گردد كالاها از نظر تنوع و كیفیت خوب نباشند عدم اطلاع و دسترسی به مخاطبان و شمارگان لازم است بهترین محصول ما در انتها ۵۰هزار شمارگان دارد.
این تولید كننده ادامه داد: تا زمانی كه یك رسانه و راهكاری برای فرهنگ سازی وجود نداشته باشد نمی توان چالش های این صنعت را برطرف كرد چون این فعالیت اصلا صنعت محسوب نمی گردد، بلكه روشی دلسوزانه برای پر كردن خلاء های موجود است.
صدا و سیما راه را بر تولید كننده ها بسته است
میرمحمد صادقی- تولید كننده اسباب بازی- بر تبلیغات مناسب تصریح كرد و اظهار داشت: برای فروش محصول به فروشنده و پیش از آن به تبلیغات نیاز داریم. این درحالی است كه صدا و سیما با قیمت های گزاف خود راه را بر تولیدكننده ها بسته است و همین عدم تبلیغات بر فروش تاثیر به سزایی می گذارد. ما تولیدكنندگان توقع داریم كه سازمان های دولتی فضای تبلیغاتی با رقم های منطقی را برای ما فراهم بیاورند.
سیف از طراحان نظام های آموزشی هم به بیان دیدگاه خود پرداخت و بیان كرد: مدیریت دانش در صنعت اسباب بازی امر مهمی است كه به آن كمتر توجه شده است. یك تولیدكننده ی تازه كار باید چه فرآیندی از تلاش و خطا را طی كند؟ هیچ منع و راه كاری برای او وجود ندارد. او خود باید تجربه كند.
این كارشناس اضافه كرد: مدون سازی علوم و فنون این حرفه مهم است. در كنار آن به نظر می رسد برای آموزش های تخصصی این حرفه راه كاری وجود ندارد. تحصیلات دانشگاه و حتی آموزش هایی در حوزه ی تجاری سازی این محصولات مهم است.
سرانه ی استفاده از اسباب بازی در ایران ۱۰ دلار است
حامد تاملی - از داوران سومین جشنواره ی اسباب بازی كانون پرورش فكری- هم سرانه ی مصرف اسباب بازی را یك دغدغه ی مهم خواند و اظهار نمود: سرانه ی مصرف اسباب بازی هم مثل سرانه ی مطالعه كم است. همان گونه كه تلاش ما برای آگاهی دادن به دانشجویی كه در كودكی مطالعه را نیاموخته بیهوده است، صحبت از بهره مندی از توانایی اسباب بازی هم بی فایده است. بایستی همتی ترویجی به وجود بیاید تا سرانه ی این مصرف بالا برود.
تاملی كه مسوولیت كارگروه بازی و اسباب بازی ستاد توسعه ی فن آوری نرم و هویت ساز معاونت علمی و فن آوری ریاست جمهوری را در پرونده ی حرفه ای خود دارد، بیان كرد: سرانه ی مصرف سالانه ی اسباب بازی در ایران 10 دلار برای هر كودك است. این سرانه با دل بستن به نهادهای دولتی تغییر نمی نماید. تغییر باید از جانب بخش خصوصی صورت بگیرد. باید آموزش و پرورش را قانع نماییم تا از این ظرفیت استفاده نماید.
تشكیل انجمن صنفی، یك گام مهم
محمدحسین فرجو -دبیر سابق شورای نظارت بر اسباب بازی- نیز بیان كرد: در حوزه ی اسباب بازی ما پنجره های شكسته ی زیادی داریم و شكستن آن ها ادامه دارد اما باید چه كرد؟ اگر ما جلسه ای برگزار می نماییم باید نكات مدون شوند و بخش هایی كه می توانند در حل آن ها مشاركت كنند از جانب شورای نظارت بر اسباب بازی دعوت به همكاری شوند.
او تشكیل انجمن صنفی را یك گام مهم دانست و عنوان كرد: اگر انجمن راه اندازی شود تولیدكنندگان خود می توانند بر تعرفه ی واردات نظارت كنند.
تولید جنس مرغوب و علمی سازی تولید دیگر مباحثی بود كه در این نشست به آن ها پرداخته شد.
«سومین نمایشگاه و جشنواره كالاهای فرهنگی ایرانی و اسلامی» تا ۱۷ دی ماه در سالن نمایشگاه های شهرداری تهران واقع در پارك گفتگو دایر است.