ردپای سیزده به در در شاهنامه
به گزارش مجله سرگرمی سجاد آیدنلو ضمن اشاره به شرح جشن نوروزی در آثار ادبی کلاسیک فارسی از آیین سیزده به در در «شاهنامه» و منظومه «ویس و رامین» می گوید.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، این پژوهشگر ادبیات فارسی و مدرس دانشگاه در مقاله «سیزده به در» (منتشرشده در نشریه «فرهنگ و ادبیات عامه»، سال ششم، خرداد و تیر ۱۳۹۷) نوشته است: «تصریح شاهنامه به این که خسروپرویز، به هنگام نوروز، «دو هفته» در باغ خویش به بزم می نشسته، نکته مهمی است و بااین که شاهد واحدی است و غیر از آن ظاهراً گواه دیگری برای دوهفته بودنِ جشن نوروز در روزگار ساسانیان یا ایرانِ بعد از اسلام تا دوره صفویه نیست، از نظر مشابهت با سنت های معاصر و آخر بزم نوروزی بعد از سیزده روز درخور تأمل است.... در آغاز منظومه ویس و رامین ــ که داستان آن اصلی پارتی (فارسی میانه اشکانی) دارد ــ توصیفی از یک جشن عمومی در فصل بهار آمده که در آن، هم شاه و هم عموم مردم به باغ و راغ می روند و نشاط و پایکوبی می کنند. هرچند در این جا هیچ قرینه و اشاره ای به برگزاری آن در سیزدهم فروردین نیست، زمان و روش اجرای آن کاملاً شبیه مراسم «سیزده به در» است:
یکی جشن نوآیین کرده بُد شاه/ که بُد درخوردِ آن دیهیم آن گاه
چه خرم جشن بود اندر بهاران/ به جشن اندر سراسر نامداران
...
همه کس رفته از خانه به صحرا/ برون بُرده همه سازِ تماشا....»
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب