گفتگو مجله سرگرمی با كارگردان تهران كنارت
انتقاد از یک مدیریت دو گانه
به گزارش مجله سرگرمی، کارگردان فیلم «تهران کنارت» با اظهار تأسف از این که حتی برای نمایش فیلمش در جشنواره جهانی فجر که مقرر است خارج از پایتخت برگزار گردد با درخواست ممیزی روبرو شده، از مدیریت دوگانه در سینما و شبکه نمایش خانگی انتقاد نمود.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، چند روز قبل علی بهراد، کارگردان فیلمهای «تصور» و «تهران کنارت» آگاهی داد که پیشنهادی برای حضور «تهران کنارت» در جشنواره جهانی فجر داشته و او هم موافقت خویش را با این شرط که حتماً نسخه کامل فیلم نمایش داده شود، اعلام نموده است. البته گویا قرار بوده این فیلم پاییز امسال اکران عمومی شود ولی به قول بهراد هنوز مجوز آن صادر نشده و حالا این فیلمساز که اینروزها مشغول ساخت سومین فیلم خود با نام «بن سای» است، از بلاتکلیفی اکران فیلمش و همینطور عدم حضورش در جشنواره بخاطر ممیزی خبر می دهد.
وی در گفتگویی با ایسنا در رابطه با این که سرانجامِ دعوت از فیلمش برای حضور در جشنواره جهانی فجر چه شده، با اشاره به این که ترجیح می دهد ماجرای این فیلم را مفصل تر بازگو کند، بیان نمود: فیلمبرداری فیلم «تهران کنارت» که ابتدا نام آن «سرندی پیتی» بود سه سال قبل به پایان رسید. پس از تکمیل مراحل فنی، قصد داشتم برای ساخت فیلم دیگری (بن سای) اقدام کنم که مدیران وزارت ارشاد در آن مقطع اعلام نمودند ابتدا باید فیلم قبلی ام را نمایش دهم. من هم «تهران کنارت» را در زمان مدیران قبلی نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی ارایه کردم که گفتند این فیلم نه در ایران و نه در خارج از کشور اجازه نمایش ندارد.
وی ادامه داد: «در آن زمان چند فیلم دیگر هم گرفتار مشکل شده بودند که بعد از یک سال و پس از پیگیری های زیاد مجوز نمایش «تهران کنارت» را فقط برای خارج از کشور دادند. آن زمان چند جشنواره مهم مثل توکیو را از دست دادم چون تأکید می کردند اگر فیلم را در جایی نمایش دهم دیگر اجازه ساخت فیلم نمی دهند. پس از اعطای مجوز، برای تعدادی جشنواره اقدام کردیم همچون جشنواره «کارلووی واری» که «تهران کنارت» در آنجا به نمایش درآمد.
با تغییر دولت برای اکران عمومی فیلم اقدام کردیم، ابتدا گفتند کلیت فیلم مشکلی ندارد بجز دو سه تا سکانس، که آن هم با عنایت به ساختار غیرخطی فیلم امکان حذفش نبود و قرار شد مذاکراتی داشته باشیم تا آن چه از دید آنها مشکل بود برطرف شود. این را هم اضافه کنم که از من خواسته بودند اسم فیلم را تغییر دهم چون «سرندی پیتی» را فرنگی می دانستند در حالیکه این طور نیست و ریشه این کلمه به نام تاریخی «سریلانکا» برمی گردد با این وجود مقاومتی نداشتم و اسم را به «تهران کنارت» تغییر دادم. ازاین رو پیرو صحبت های قبلی، قبل از جشنواره کارلووی واری قرارداد با پخش کننده برای پخش داخلی بسته شد و در زمان جشنواره در کشور چک نیز مذاکرات برای نمایش فیلم در خارج از کشور و پخش آن در وی اودی ها انجام شد.
براین اساس قرار بود «تهران کنارت» پاییز امسال اکران شود ولی گفته شد، شورای نظارت باید باردیگر بررسی کند و من دیگر کلا مبحث را رها کردم و سراغ فیلم تازه ام «بن سای» رفتم که در میانه کار از دفتر جشنواره جهانی فجر تماس گرفتند و پرسیدند «آیا می خواهم فیلم «تهران کنارت» در جشنواره فجر باشد؟» که گفتم هر جایی در داخل کشور فیلم را بدون سانسور نمایش دهد با آن موافقم. اما چند روز قبل گفتند برای این جشنواره بین المللی هم که در شهری دور از تهران برگزار می شود، باید چند سکانس سانسور شود. در پیگیری هایم حدودا همان حرف هایی را که در این سه سال شنیده بودم با بیانی متفاوت تر باردیگر شنیدم و حالا برایم سوال است فیلمی که نه مساله حجاب دارد و نه سیاسی است به چه علت نمی تواند حتی در یک جشنواره نمایش داده شود؟ به نظرم هر آن چه ممکنست در این فیلم مشکل باشد خیلی شدیدتر و بدتر از آن در سریال های شبکه نمایش خانگی دیده می شود و عجیب است که وقتی همین را مطرح کردم پاسخ دادند، «آن سریال ها برای ساترا است و این فیلم برای وزارت ارشاد است.» یا وقتی پرسیدم که چرا صحنه ای که برای فیلم من مشکل است برای شبکه نمایش خانگی مشکل محسوب نمی گردد، گفتند، «الرابطون اولئک المقربون!»»
او با انتقاد از این که بدترین مساله همین سیاست دوگانه است که نمونه مشابه آنرا به گونه ای دیگر در صدور مجوز برای فیلمهای سینمایی و ویدیویی دیده بودیم، اظهار داشت: برای من با اهمیت ترین موضوع، اکران عمومی فیلم است ولی انگار پس از سه سال با شنیدن حرف های تکراری برای سانسور قرار نیست اتفاق خاصی رخ دهد. می گوییم دولت تغییر کرده، نگاه ها عوض شده، افراد دیگری بر سر کار آمده اند اما برای من که بیشتر از ۱۰ سال است این مسیر وزارت ارشاد را می روم و می آیم دیگر باورپذیر نیست کسی در مساله سانسور نگاه متفاوتی داشته باشد چون دست کم برای فیلم من در این زمان با تجربه مدیریتی دو دولت یک اتفاق رخداده است.
این کارگردان اضافه کرد: من روی حرف دوستان که گفته بودند می توانیم فیلم را در داخل کشور اکران نماییم، حساب کرده بودم و برای نمایش «تهران کنارت» در سینماهای خارج از کشور و پخش در وی اودی های خارجی برنامه ریزی کردم. خواه ناخواه چند ماه دیگر نسخه ای از فیلم منتشر می شود اما آیا برای مدیران سینما اهمیت دارد که جه بر سر سرمایه گذار و سازندگان فیلم می آید؟! آن هم در حالی که برای خود من چه از نظر مالی و چه از جنبه اعتباری خیلی اهمیت دارد که فیلمم در ایران اکران شود. من فیلمی ساخته ام به زبان فارسی و در رابطه با دختر و پسری که داستانشان در جغرافیای ایران می گذرد. چرا نباید بخواهم فیلمی را که نام «تهران» بر آنست، در شهر تهران و کشور خودم اکران کنم؟ درک تمام این ها وقتی ناراحت کننده تر می شود که فراموش نکنیم در سال ۱۴۰۴ و در این موقعیت خاص اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و محیط زیستی مملکت زندگی می نماییم و آن وقت می گویند فیلمت را سانسور کن! مثل یک شوخی می ماند.
بهراد با اشاره به تعداد انبوهی از فیلمهای ایرانی که بدون حجاب تولید شده و به جشنواره های خارجی فرستاده می شوند اظهار داشت: همه را ناخودآگاه به این سمت سوق می دهند که سراغ ساخت این مدل فیلم ها بروند. من پس از اینکه فیلم اولم (تصور) به جشنواره کن (بخش هفته منتقدان) راه پیدا کرد، حدود یک سال ایران نبودم ولی بعد برگشتم که اینجا کار کنم و در چهارچوب قوانین همین مملکت هم کار کردم. البته فحش و ناسزایش را هم در این زمان کم نشنیدم ولی برای مهم نیست چون آن چه را که اعتقاد داشتم انجام دادم. با این وجود نمی شود که هم از آن طرف حرف بشنویم هم اینجا فیلم هایمان با ممنوعیت نمایش و سانسور مواجه شوند. این توهین آمیز نیست که یک فیلم سینمایی ایرانی مجوز نمایش برای ایرانی ها خارج از کشور دارد ولی برای مردم داخل کشور ممنوع باشد؟ اگر همین مردم امکان سفر به ترکیه را داشته باشند و فیلم را آنجا ببینید مشکلی نیست؟ من در تمام این سال ها اهتمام کردم کار خویش را انجام دهم ولی فکر می کنم سکوت کردن و پیگیری برای ساخت و نمایش فیلم دیگر فایده ای ندارد.
ایسنا پیگیر پاسخ مسئولان جشنواره جهانی فیلم فجر در رابطه با مسایل مطرح شده هست.
این را هم اضافه کنم که از من خواسته بودند اسم فیلم را تغییر دهم چون سرندی پیتی را فرنگی می دانستند در صورتی که این طور نیست و ریشه این کلمه به نام تاریخی سریلانکا برمی گردد با این وجود مقاومتی نداشتم و اسم را به تهران کنارت تغییر دادم. می گوییم دولت تغییر کرده، نگاه ها عوض شده، افراد دیگری بر سر کار آمده اند اما برای من که بیشتر از ۱۰ سال است این مسیر وزارت ارشاد را می روم و می آیم دیگر باورپذیر نیست کسی در مسئله سانسور نگاه متفاوتی داشته باشد چون دست کم برای فیلم من در این زمان با تجربه مدیریتی دو دولت یک اتفاق رخداده است. این توهین آمیز نیست که یک فیلم سینمایی ایرانی مجوز نمایش برای ایرانیان خارج از کشور دارد ولی برای مردم داخل کشور ممنوع باشد؟
منبع: مجله سرگرمی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب