نسل سکوت در سادگی تئاتر شبیه سیرکی شده که هرچندوقت دلقکش عوض می شود
به گزارش مجله سرگرمی، محمدهادی عطایی با اشاره به این که نمایش نسل سکوت بر اساس سادگی شکل گرفته و تاثیر جنگ بر روابط اجتماعی و عاشقانه را به نمایش می گذارد، از وضعیت نامساعد تئاترهای روی صحنه گلایه نمود.
محمدهادی عطایی کارگردان نمایش «نسل سکوت» که مقرر است به زودی در تالار مولوی روی صحنه برود در رابطه با خصوصیت های روایی این اثر به خبرنگار مهر اظهار داشت: نمایش ساختار اپیزودیک دارد و کوشیده ایم سه مدل عشق را در بستر تأثیرات جنگ بر روابط انسانی روایت نماییم. در واقع جنگ، فاصله ای میان عشق ها بوجود می آورد و آدم ها ناچار می شوند به خاطر عشق از بسیاری چیزها بگذرند. یکی از محورهای اصلی نمایش هم همین تاثیر جنگ بر روابط اجتماعی و عاشقانه است که کوشیدیم آنرا به تصویر بکشیم. وی در رابطه با نگاه خود در کارگردانی این نمایش بیان نمود: من دنیای امروز را دنیای سادگی می دانم. هرچه ساده تر و صمیمی تر با تماشاگر حرف بزنیم، راحتتر پذیرفته می شویم. در اجرای این اثر هم کوشیدیم همین اصل را رعایت نماییم تا همه چیز خودمانی و بی پیرایه باشد. برای من محتوا و بازی بازیگران بسیار مهم تر از طراحی های پیچیده یا اتفاقات نمایشی خاص است. وقتی بازی و محتوا روی تماشاگر اثر بگذارد، یعنی اجرا به نتیجه رسیده است.
«نسل سکوت»؛ ششمین تجربه کارگردانی
عطایی که از بازیگران شناخته شده نسل جوان تئاتر هم است، در رابطه با ورود جدی ترش به عرصه کارگردانی توضیح داد: این اولین تجربه کارگردانی ام نیست. نخستین بار در سال ۱۳۸۸ در سالن محراب نمایشی را اجرا کردم و پس از آن نمایشی را در سالن مهر حوزه هنری و سه نمایش دیگر را در مجموعه تئاترشهر روی صحنه بردم. ازاین رو «نسل سکوت» ششمین تجربه من در کارگردانی است. البته طبیعتاً وقتی جایگاه آدم از بازیگری به کارگردانی تغییر می کند، دغدغه ها متفاوت می شود و مسئولیت ها سنگین تر. این کارگردان و بازیگر در رابطه با روند تمرین و اجرای نمایش توضیح داد: ما حدودا یک ماه تا یک ماه و نیم تمرین کردیم و به امید خدا از ۳۱ شهریور در سالن اصلی تالار مولوی اجرا خواهیم داشت. اما یک نکته هست که باید بگویم و گلایه ام را مطرح کنم؛ در دوره مدیریت قبلی مجموعه تئاترشهر شاهد وضعی بودیم که گروه هایی برای اجرا می رفتند اما حتی آدرس سالن های تئاترشهر را بلد نبودند. بالاخره هر کسی از یک جایی شروع می کند و ایرادی هم ندارد اما این که متولیان سابق هیچگاه شفاف نگفتند چه کسانی متون را خوانده اند و بازبین ها چه کسانی بودند، قابل قبول نیست.
مخاطب تئاتر گلریز با تئاتر حرفه ای دیگر فرقی ندارد!
ایشان سپس به یکی از جدی ترین مشکلات تئاتر امروز اشاره و عنوان کرد: متاسفانه بزرگ ترین دغدغه برای هر کارگردان و گروه اجرائی جذب مخاطب است. ما در این سال ها نه فقط تماشاگر حرفه ای تئاتر تربیت نکردیم، بلکه با خیلی از آثاری که روی صحنه رفتند، قسمتی از تماشاگران مان را هم از دست دادیم. در گذشته، تماشاگران تئاتر گلریزمان با تئاتر حرفه ای فرق می کردند. آن زمان دانشجویان و اقشار متوسط جامعه، تئاتر دغدغه مند می دیدند تئاتری که قرار بود آگاهی بدهد یا حداقل تلنگری بزند. اما امروز شرایط تغییر کرده است. عطایی با انتقاد از وضعیت فعلی، تصریح کرد: به نظرم اینروزها ما کمتر تئاتر داریم، بیشتر شبیه یک سیرک است که هر چند وقت یک مرتبه دلقکش عوض می شود؛ یک روز سلبریتی می آوریم، روز دیگر رپر یا ورزشکار یا چهره های سینمایی. در چنین فضایی، حرمت و فرصت تئاتر و خانواده تئاتر حفظ نمی گردد. کارگردانی هم کار دشواری نیست، کافی است پول اجاره سالن را داشته باشید. درنتیجه کیفیت آثار پایین آمده و حتی تعدادی از اجراهای تئاتر گلریز، شرافتمندانه تر از اجراهای به اصطلاح حرفه ای روی صحنه هستند.
تماشاگری که برای سلفی آمده است!
این کارگردان تاکید کرد: یکی از دغدغه های مهم من این است که تماشاگر امروز بیشتر دنبال گرفتن عکس سلفی با عوامل و بعد شام خوردن در یک رستوران و انتشارش در اینستاگرام است. تئاتر در این بین قربانی شده است. وقتی برای تولید یک اثر هنری باید هزینه سالن، دکور، لباس و … را پرداخت کنید و در نهایت تنها ملاک موفقیت، فروش و پر شدن سالن باشد، دیگر جایی برای خود تئاتر باقی نمی ماند. متاسفانه حتی در کمدی ها هم کیفیت به شدت افت کرده و هدف فقط خنداندن به هر قیمتی است. عطایی با اشاره به سابقه چندین ساله اش در زمینه تئاتر اضافه کرد: پس از ۲۵ سال فعالیت در تئاتر، نخستین اجرای حرفه ای ام در تئاترشهر را بعنوان دستیار کارگردان در سال ۸۰ داشتم و از آن زمان به بعد در مقام های مختلف کار کرده ام. اما هیچگاه به ما نگفتند که چه کسانی آثار را بازخوانی کرده اند یا چرا بعضی آثار رد شده اند. امروز می بینم به کسانی اجرا می دهند که اصلاً نمی دانند کجا دارند اجرا می روند؛ گاها باید با جی پی اس سالن را پیدا کنند.
از بی توجهی دولت تا کمک هزینه ای خنده دار
عطایی در ادامه به بحث کمک های مالی دولتی و وضعیت معیشت هنرمندان اشاره و مطرح کرد: ما تئاتری ها هم فرزندان این سرزمین هستیم؛ با یارانه های همین مملکت درس خواندیم، دیپلم گرفتیم، دانشگاه رفتیم، بسیاری از ما دانشگاهی و مدرس دانشگاه هستیم. سؤال من این است که چطور پول برای همه چیز هست جز تئاتر؟ سقف کمک هزینه به یک گروه حرفه ای در سالن های دولتی شاید ۲۰ میلیون باشد! با ۲۰ میلیون در این جامعه چه می توان کرد؟ حتی هزینه های ساده ای مثل نان و پنیر و خیار برای جلسات تمرین را حساب کنید؛ کمک هزینه ای که می دهند واقعا ناتراز و خنده دار است. او در آخر وضع بازار و درآمدهای پیرامون تئاتر را تلخ توصیف کرد و اظهار داشت: ببینید سود و منفعت از سالن های خصوصی غالباً به جیب کسانی می رود که ساز و کار تجاری دارند؛ پارچه فروش، چوب فروش، آهن فروش و... نه به جیب کارگردان، بازیگر، دستیار، نورپرداز یا آهنگساز. ما داریم چه بلایی سر تئاتر می آوریم؟ بسیاری از کسانیکه امروز تئاتر را بعنوان تفریح دنبال می کنند، از طبقه مرفه هستند و این کار برایشان شغل نیست اما برای عده ای اجرای تئاتر نان آورِ زندگی است. نمایش «نسل سکوت» از ۳۱ شهریور در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی روی صحنه می رود. محسن سالاری، محمد هادی عطایی، مهرآسا مداحی و پیمان محسنی گروه بازیگران این نمایش را می سازند.
منبع: مجله سرگرمی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب