گزارش مجله سرگرمی؛
پشت صحنه ماه من در نیمه شب
مجله سرگرمی: پشت صحنه برنامه ماه من فضای متفاوتی نسبت به برنامه های سحرگاهی تلویزیون داشت که در این گزارش با قسمتی از این فضاسازی آشنا می شوید.
خبرگزاری مهر - گروه هنر- عطیه مؤذن؛ ساعت یک و نیم بامدادان است که به پشت صحنه برنامه تلویزیونی «ماه من» می رسم و تقریباً جزو موارد نادر است که در چنین ساعتی اساساً بخواهید در شهر برای پوشش خبری یک برنامه تلویزیونی بروید. شب های رمضان اما داستان تا حدی فرق می کند و سال هاست که برنامه های سحری تلویزیون در ماه رمضان شب زنده دارتر از همیشه بازتاب دهنده این حال معنوی برای سحرگاهان هستند.
این شب زنده داری ماه رمضان البته در دوران دنیای پیش از کرونا چند سالی شهر را هم بیدار نگه داشته بود و حتی می توانستید نیمه شب به مکان های تفریحی مثل سینما هم بروید.
حالا اما شهر اینقدر خلوت است که فاصله منزل تا لوکیشن برنامه تلویزیونی ۱۰ دقیقه بیشتر نمی گردد و حتی زودتر از عوامل برنامه به لوکیشن می رسم. به سمت استودیو «ماه من» می روم. در باز است و فقط یکی دو نفر در حال آماده سازی دکور هستند.
یکی که احتمالاً مسئولیت امور تدارکات را به عهده دارد، به سمت اتاق پذیرایی هدایتمان می کند و با شربت آبلیمو و چای پذیرایی می کنند؛ به یک پذیرایی الزامی مهمانمان می کنند تا در همین اتاق صبر نماییم و به صورتی به استودیو و دکور برنامه ممنوع الورود می شویم و پس از آن مجوز ورود باردیگر با حسام پوراسماعیلی مدیر تولید برنامه فراهم می شود. همچنین که به سمت دکور هدایتمان می کند از ۵۰ نفری می گوید که شبانه درگیر این برنامه هستند و مقرراتی که وجود دارد.
حالا ساعت دقایقی از ۲ بامدادان گذشته است و درحالیکه قسمتی از مردم عادی حتی سختشان است که در شب های رمضان برای خوردن سحری بیدار شوند و ترجیح می دهند روز بعد را بدون سحری روزه بگیرند ولی از خواب شب نزده باشند و یا در واپسین دقایق بیدار می شوند و با خیال آسوده سحری می خورند این ۵۰ نفر، هر شب از نیمه های شب که می گذرد آماده می شوند از خانه بیرون می زنند به لوکیشن برنامه تلویزیونی می روند و سحری خورده و نخورده تلاش دارند آنتن تلویزیون را تا چند ساعتی با حال و هوای رمضان شب زنده دار نگه دارند.
۶۰ هزار لیتر آب در یک استخر
داخل استودیو عوامل در حال قرار دادن و چیدمان دوربین ها هستند. استودیو البته یک سوله بزرگ در مصلی است جایی که محل خرید پوشاک و مایحتاج مردم و مکان هایی مشابه جمعه بازار بوده است. در داخل سوله جلوتر که می روید به استخر آبی می رسید که این شب ها، آب های روان و مواج آن در قاب تلویزیون دیده می شد و حتی عده ای از مردم در فضای مجازی با اجرا و گفتگوی نجم الدین شریعتی مجری برنامه در وسط این آب شوخی هایی داشتند.
حسام پوراسماعیلی این استخر با مساحت ۲۰۰ مترمربع را بزرگترین بخش چالشی برنامه می داند که در هر بار تعویض آب ۶۰ هزار لیتر آب باید با تانکر خالی شود و باز پر شود.
مجری در این استخر روی یک استیج دایره وار در وسط این آب های مواج گفتگو می کند و طی این شب ها چون از قاب تلویزیون هیچ راه عبور و مروری به سمت مجری دیده نمی شد برخی تصور می کردند این آب ها واقعی نیست. در شب های احیا و حتی شب میلاد استخر آب باشکوه تر تزئین می شد و یا با شمع و گل و تزئینات دیگر آب را آذین بسته بودند امشب اما آنچه دیده می شود آب است و آب.
نجم الدین شریعتی مجری برنامه برخلاف برخی مجری ها که آخر از همه به برنامه ها می آیند می کوشد خودرا زودتر برساند. به اتاق گریم می رود، کار گریم چند دقیقه ای طول می کشد، سپس موهایش را که خط قرمزش است خودش شانه می زند و مرتب می کند و بعد برای پلاتوهایی که معمولاً هم خودش می نویسد و یا حتی بداهه روی آنتن می گوید تمرکز می گیرد. در این وقت بامداد پر از انرژی است و با آنکه چند باری از بهم ریختن خواب و برنامه ریزی روزانه اش با برنامه های سحری گلایه می کند اما همه اینها را با خنده و شوخ طبعی تعریف می کند. مقرر است چند دقیقه ای هم گفتگو نماییم اما تا آماده می شود که مصاحبه را شروع نماییم هشدارهای مدیر صحنه شروع می شود.
ساعت نزدیک ۲: ۳۰ دقیقه بامدادان است و مدیر صحنه آلارم آنتن را می دهد. تا دقایقی دیگر تیتراژ برنامه روی آنتن می رود، همه آماده باش هستند. یکی از مسئولان تدارکات استیج را با تی می کشد کاری که با هر آیتم و هر بخش از برنامه تکرار می کند.
چهار دوربین در چهار نقطه از استودیو قرار گرفته است. یوسف منصوری تهیه کننده برنامه چک نهایی امور را می کند و برگه ای از جزییات کنداکتور امشب در دست دارد. حالا استودیو خاموش است و فقط به اندازه نوری که از یک قرص ماه تابانده می شود در جایی که شریعتی ایستاده و منتظر است با سه دو یک پلاتوی خودرا بگوید روشن مانده است. سه دو یک که می گویند رو به دوربین می گوید: «سلام خدای ماه من» ویدئو وال بزرگ صحنه هم روشن شده است؛ تصویر آغازین برنامه آسمان شب است با پس زمینه ای آبی و تیره و قرص ماه کامل در وسط آن.
این تصاویر البته چند باری به اقتضای گفتگوها و فضاسازی برنامه تغییر می کند و به تصاویری از حرم امام رضا، جمکران و… بدل می شود. یوسف منصوری تهیه کننده برنامه درباره انتخاب این دکور و استخری که تولید شده است می گوید: این استخر از ورقه های آهن تولید شده است و حدود ۱۳۰ ورقه آهن در ساخت آن استفاده شده و با نانو هم درزگیری شده است و ۱۳۰ متر مربع هم اندازه ویدئو وال است که امیرحسین میرطالب سازه آنرا طراحی و اجرا کرده است.
وی اضافه می کند: غیر از آن گروه دیگری هم روی موارد گرافیکی کار می کردند. بطور مثال عکسهایی که در اینترنت بود جهت استفاده در پس زمینه مناسب نبود چون کیفیت لازم را نداشت. مثلاً ما تصویری از حرم امام علی (ع) را در بین پس زمینه ها داشتیم اما این تصویر واقعی نبود و ما برای آن با دوستانی در عراق ارتباط گرفتیم فیلمی از خود حرم دیدیم، زاویه را پیدا کردیم و از آنها خواستیم باکیفیت و لنز مورد نظر در فلان ساعت از روز عکاسی کنند. تصویر ما از حرم امام علی (ع) ۶ یا ۷ عکس است که فتوشاپ شده و اینطور شده است.
منصوری در نهایت از بازخوردهای مثبت دکور می گوید و اضافه می کند که خدا را شکر دکور خیلی هم در فضای مجازی و هم در خود سازمان صداوسیما دیده شد و حتی شوخی های بسیاری با این دکور انجام شد.
این جزییات برای هر یک از آیتم های برنامه رعایت شده است و از موسیقی تا عکس و تصویر و مناجات و شعر و کلمات سعی شده است نوعی «خلق» و آفرینش صورت بگیرد تا این که از محتوای آماده شده استفاده گردد.
با پخش چند آیتم نجم الدین شریعتی به استقبال گفتگو با نخستین مهمانش می رود؛ جواد تاجیک که راوی دفاع مقدس است و در شب های قبل هم از جبهه و جنگ و سردار سلیمانی نکات و خاطراتی را بیان می کرد.
در خلال تعدادی از این گفتگوهاست که عوامل می توانند به صرف سحری دقایقی بروند و بازگردند. خود شریعتی البته در تمام این اوقات پای کار است و البته در هیچیک از این شب ها سحری هم میل نکرده است.
تفاوت های گریم برنامه مذهبی و گفتگو محور
هر یک از میهمان ها که می رسد به اتاق گریم هدایت می شود. گریم البته در برنامه های زنده معنای متفاوتی با سریال و آثار نمایشی دارد و گریمور بیشتر به تقارن بخشی و جلوه های بصری میهمان کمک می نماید. منوچهر کبیری گریمور برنامه در این زمینه می گوید یک حساسیت درباره برنامه های مذهبی و مهمانانشان وجود دارد که بیشترین تأکیدشان روی این است که غیرطبیعی نشوند. در صورتیکه ما به صورتی متعادل سازی می نماییم و ایرادهای صورت برطرف می شود. البته وقتی هم از ایراد می گوئیم دلخور می شوند که مگر صورتشان ایراد دارد اما این ایرادها از منظر گریمور است و این که نیاز است روی فرم صورت کار شود.
امیر کرمانشاهی مداح مشهدی دیگر میهمان برنامه است. دقایقی روی آنتن زنده مداحی هم می کند و استودیو برنامه را به حال و هوای هیأت نزدیک می کند.
در حین گفتگوها تصاویری از دفاع مقدس و یا دیگر تصاویر دیگر روی ویدئووال نقش می بندد. انعکاس تصویری از حرم ائمه در آب بر شکوه و جذابیت تصویری آنها می افزاید؛ تصاویر اینجا البته با فاصله ای مشخص نسبت به سطح استخر دیده می شوند درحالیکه از قاب تلویزیون به سبب نبود این فاصله ها مخاطب را با واقعیتی مجازی از تصاویر بارگاه ائمه و اماکن مقدسی که در پس زمینه می افتد روبه رو می کند.
فضای برنامه مذهبی همیشه پشت بام و گنبد و… بوده است
تهیه کننده «ماه من» در همین فواصل توضیحی هم درباره برنامه های مذهبی می دهد و به این پرسش پاسخ می دهد که چرا معمولاً خود سازمان هم نگاهی کلیشه ای به این برنامه ها دارد و می گوید: بعضاً گفته می شود که نگاه به برنامه های مذهبی در سازمان مظلوم واقع شده است و این حرف غلطی نیست اما مدتی است که این نگاه تغییر پیدا کرده است. بخشی به این علت است که نگاه به کار مذهبی نسبت به تاکشو و کارهای نمایشی پایین تر است و بخشی هم این است که من برنامه ساز باید اثبات کنم که در فضای مذهبی هم می شود کار متفاوت و خلاقانه انجام داد. فضای کاری خود ما تهیه کنندگان در کار مذهبی همیشه یک پشت بام یا گنبد و… بوده و خیلی فرقی نداشته است که دو نفری که با هم گفتگو می کنند چه پس زمینه ای در پشت آنها پخش می شود. با این وجود برای هر یک از جزییات این برنامه تلاش شد و در همین برنامه اگر سی شب را ببینید دو شب را با یک کنداکتور و شبیه به هم پیدا نمی کنید.
حالا حجت الاسلام سیدمحمد باقر علوی به استودیو می رسد این آخرین بخش گفتگومحور برنامه است، با ماسکی که انتهای آن تا قسمت پایانی محاسن وی رسیده است و ظاهری مثلث گونه دارد.
سختی مجوز دادن به صوت های جدید دعا
پس از یک آیتم حالا صحنه را برای حضور او آماده می کنند، پلی که محل اتصال استخر تا استیج است در آب قرار می گیرد و حجت الاسلام علوی با رد شدن از آن در مقابل دکور و شریعتی قرار می گیرد. درباره حضرت علی (ع) صحبت می کند و شیوه های زندگی و حکومت داری آن حضرت.
در میان همین آیتم ها دعای سحر هم خوانده می شود دعایی که در این برنامه به شیوه متفاوت و بدیعی خوانده می شود و به صورتی برای نخستین بار است که چنین فضایی از یک دعای مناجات گونه در تلویزیون دیده می شود.
منصوری پخش این دعا را با نوعی مقاومت هم می داند و توضیح می دهد: صوت های مصوب در آرشیو صداوسیما وجود دارد که معمولاً می خواهند از همان آثار استفاده نمائیم و به آثار جدیدتر به سختی مجوز می دهند.
وی در توضیحات بیشتری از این دعا می گوید: این دعا در صدای پس زمینه از وکال بهره گرفته است که تنظیم استودیویی شده است و لحن آن لحن عربی متفاوت و جدیدی است که تا حالا دعای سحر به این شکل نداشته ایم و چون می خواستیم با مخاطب جوان ارتباط بگیریم برای تصویر هم از تکنیک های جدید بهره گرفتیم و بازخورد خوبی هم از این مخاطب جوان گرفتیم.
آخرین دقایق برنامه است و مجری پلاتوهای پایانی را می گوید. اذان بامداد را می گویند و عوامل صحنه را جمع می کنند که تازه می توانیم دقایقی هم با نجم الدین شریعتی گفتگو نماییم.
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب