درخواست احترام برومند از مردم در شب چله بعلاوه فیلم
به گزارش مجله سرگرمی «مهم ترین اتفاق در شب بلندِ یلدای سال جاری، دور از هم بودن و همدلی و بیداری است، یعنی بدانیم در اطراف مان چه می گذرد، در شب های زمستان حتما افرادی هستند که بیشتر از اوقات دیگر نیازمند کمک ما هستند، هوای آنها را داشته باشیم.»
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، صفحه مجازی «قصه های تهران» با تهیه ی برنامه ای با نام «قصه های شب چله» برای دور از هم بودن مردم در شب یلدای کرونایی امسال؛ مبادرت به تهیه ی دو برنامه ۴۰ دقیقه ای با حضور هنرمندان کرده و در هر برنامه هر کدام از هنرمندان به بیان خاطرات خود از یلدای سالهای گذشته می پردازند.
احترام برومند - هنرمند پیشکسوت - هم یکی از میهمانان «قصه های شب چله» است که از خاطرات این شب ها از گذشته تا امروز می گوید.
«شب یلدا، شب دور هم بودن است، شب جمع شدن بزرگ و کوچک دور هم، بزرگترها، بچه های قد و نیم قد، نوه ها و نتیجه ها و ندیده ها.
اما سال جاری استثناست، ما در سالهای بلند زندگی خود، شب های یلدای جور واجوری دیدیم، شب هایی که دور همدیگر تلویزیون می دیدیم، آلبوم خانوادگی را ورق می زدیم، خاطرات بزرگ ترها را گوش می کردیم و همه جور شب یلدا دیدیم، اما امشب استثناست. خاطرات شب یلدا را دوره می کنم.
وقتی خانه پدر و مادرم بودم، یادم می آید کرسی تمیز و قشنگی که مادرم داشت که زیر آن کرسی رفتن هم برای خودش آدابی داشت. وقت می خواستیم زیر آن کرسی برویم یا دور آن بنشینیم باید لباس خویش را عوض می کردیم، دست و روی خویش را می شستیم، حتا پا را زیر آب سرد شیر حیاط می شستیم، می رفتیم و می خزیدیم زیر کرسی، شب یلدا که دیگر دور کرسی نشستن مان حتمی بود. در آن مجمعه مادرم ظرفای جور واجور می گذاشت، کاسه های کوچک، انار دون کرده، آجیل مشکل گشا، نخودچی کشکش، برگه هلو و زردآلو و هندوانه که از قبل وسط کرسی بود، اما هیچ وقت تخمه نداشتیم.»
برومند در ادامه سراغ خاطرات یلدایی پس از ازدواجش می رود و این طور ادامه می دهد: «وقتی ازدواج کردم شب یلدا خانه بزرگترها بودیم. خانه پدرِ شوهرم، بعد دیگر تعریف ها، حرف ها و مراسم فرق می کرد. بعدتر که دیگر پدر و مادرها نبودند، ما شدیم بزرگتر، یادم می آید شب های یلدا همه فامیل، بچه ها، خواهرها و برادرها، همه خانه ما بودند، من هم از چند روز قبل، بشور و بپز و بخر و بیار و بردار.»
این هنرمند در ادامه صحبت هایش به این نکته تاکید می کند که «راستی وقتی که آدم در عین خوشی، لحظات و ساعتهای خوب است، آن قدر که باید قدر آن لحظه ها را نمی داند» و می گوید: «آن شب ها هم گذشت، اما رفاقت ها، دوستی ها و مهربانی ها باقی ماندند، این مهربانی ها می تواند اگر غم و فقدانی از دوستی ها هم هست، از دل تو پاک کند. مهم دور هم بودن و همدلی و خوشگلی و بیداری در این شب بلند است.
منظورم از بیداری یعنی این که بدانیم در اطراف مان چه می گذرد، حتما افرادی در شب های زمستان هستند که بیشتر از اوقات دیگر نیازمند کمک ما هستند، حتما دوستانی هستند که بیشتر احتیاج به محبت دارند، هوای آنها را داشته باشیم.»
برومند به داستان های گفته شده در کودکی اش اشاره می کند و می گوید: «می گویند چله بزرگه به چله کوچیکه در شب یلدا می گوید؛ "من دارم می رَم که یخبندان کنم و مردم را سرما بدم و ناخوش کنم و دیگر کاری برای تو باقی نمی ماند" برای این که چله بزرگه از سی ام آذر است تا دهم بهمن.
چله کوچیکه هم به چله بزرگه جواب می ده؛ "من میرم کمر پیرزن ها را از سرما تا می کنم قنداق تفنگ سربازها را کاری می کنم که یخ بزنه و بچه های توی ننو رو سرما می دم"
چله بزرگه می گه "تو هیچ کاری نمی تونی بکنی چون پشت تو بهاره و زور تو به بهار نمی رسه"»
این هنرمند در ادامه این بیت شعر را می خواند؛ «ببین چگونه قناری زشوق می لرزد/نترس از شب یلدا بهار آمدنی است.»
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب