محمد رحمانیان با رسانه ها مطرح كرد؛
روایتی ۲۰ ساله با روزهای رادیو
مجله سرگرمی: محمد رحمانیان در نشست رسانه ای نمایش روزهای رادیو درباره خاصیت های این اثر نمایشی صحبت كرد و تصریح كرد با تماشاگر این روزهای تئاتر احساس غریبگی می كند.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از مهر، نشست رسانه ای نمایش «روزهای رادیو» بامداد امروز چهارشنبه ۳۰ بهمن ماه با حضور محمد رحمانیان، بازیگران و دیگر عوامل نمایش در خانه تئاتر انجام شد.
در این جلسه علاوه بر محمد رحمانیان، بهرام ابراهیمی، فهیمه رحیم نیا، لیلی رشیدی، بهنوش طباطبایی، افشین هاشمی، احسان كرمی، غزال آخوندزاده، آلاله زارع طلب بازیگران، حسن علیشیری ترانه سرا، سردار سرمست تنظیم موسیقی، احسان برآبادی طراح اعلان و برنوشت و … حضور داشتند. آزیتا موگویی تهیه كننده نمایش نیز در ابتدای نشست حضور داشت اما عنوان نمود كه به سبب مشغله كاری باید سالن را ترك كند.
در ابتدای نشست محمد رحمانیان به معرفی عوامل و بازیگران حاضر در نشست پرداخت و درباره حضور حسن علیشیری اظهار داشت: در «روزهای رادیو» درباره یك دوره تاریخی صحبت می نماییم و نیاز به مشاوره درباره موسیقی داشتیم از همین رو حسن علیشیری در این نمایش كار سختی در پیش داشت.
وی با اشاره به سابقه بهرام ابراهیمی در حوزه تئاتر و همكاری طولان مدتی كه با وی داشته است عنوان نمود كه وی در این نمایش در نقش احمد قوام السلطنه در ایام بحرانی سال ۱۳۳۱ ایفای نقش می كند.
رحمانیان درباره دیگر بازیگران نمایش نیز توضیحاتی ارائه داد و تصریح كرد: افشین هاشمی علاوه بر بازیگری بعنوان مشاور من هم در این نمایش حضور دارد. همین طور با احسان كرمی دهمین كاری است كه همكاری دارم و وی در این نمایش ۹ نقش را ایفا می كند و بعنوان خواننده میهمان نیز در گروه «پرچین» حضور دارد. باید اینجا از گریم درخشان ماریا حاجیها نیز تشكر كنم. غزال آخوندزاده پیانیست است و نقش بسیار سختی را ایفا می كند چون هم باید زبان لهستانی می آموخت و هم نوازندگی می كرد. بهنوش طباطبایی در این نمایش سه نقش كاملاً متفاوت را بازی می كند كه فعلاً ترجیح می دهم درباره اش صحبت نكنم. چندسالی است كه كارهای ما با حمایت و لطف آزیتا موگویی روی صحنه می رود و اگر حضور او نبود امكان اجرای آثارم فراهم نمی شد و حتی در مقاطعی كه من ممنوع الفعالیت بودم موگویی در كنار من حضور داشت و از من حمایت می كرد.
وی درباره انتخاب نام نمایش توضیح داد: اسم نمایش را از روی فیلم «روزهای رادیو» وودی آلن برداشتم. این نمایش به سبب طولانی بودن در ۲ جلد «عشق» و «آشوب» به صحنه می رود و وقایع تاریخی، سیاسی و اجتماعی ۲۰ سال از ایران را یعنی از ۴ اردیبشهت ۱۳۱۹ تا ۴ اردیبهشت ۱۳۳۹ كه شب بیستمین سالگرد رادیو است، به تصویر می كشد. در این نمایش استنادات تاریخی فرهنگی و اجتماعی بسیاری مطرح می شود و با اینكه نمایشی نوشتم كه ارجاعات تاریخی فراوانی در آن است، نمی توانم بگویم وفادارانه نوشته ام چون در بعضی مواقع مجبور شدم بعضی اتفاقات را فشرده كنم.
وقفه هایی كه در كار من افتاده سبب شده از جنس تماشاگران زمانه فاصله بگیرم. من درام های بسیار ناراحت كننده و تأثیرگذاری مثل «لانچر ۵» را دیدم اما از میزان خنده های تماشاگران این نمایش متعجب شدم و این را متوجه نمی شدم چرا باید به نمایش به این غمگینی و متأثر كننده ای خندید از همین رو احسان می كنم از دنیای تماشاگران امروز فاصله گرفته ام این كارگردان تئاتر متذكر شد: این نمایش برای سالن بزرگ طراحی شده بود چون ۸ نمایش با ۸ صحنه و امكانات مختلف در یك اثر جمع شده است و معتقدم تالار وحدت مناسب این اجرا بود كه میسر نشد اما الان بچه های سالن شهرزاد به ما خیلی كمك كردند تا نمایش به بهترین وجه اجرا شود. به سبب طولانی بودن نمایش و اینكه مدتی كم كار بودم، فكر می كنم از فضای ذهنی مخاطبان دور شده ام در ایام اول در حال نظرسنجی از مخاطبان هستم كه ببینم نمایش را در یك بخش اجرا كنم یا ۲ بخش. من با بخش بزرگی از تماشاگران امروز تئاتر احساس غریبه گی می كنم و انگار از آنها دور افتاده ام بدین سبب امیدوارم از نمایش خوششان بیاید و با وجود اینكه ممكنست كار برایشان خسته كننده باشد از دیدن نمایش لذت ببرند.
وی افزود: من از ۳۷-۳۸ سالی كه كار می كنم نزدیك به ۱۸ سالش ممنوع الكار بودم و این وقفه هایی كه در كار من افتاده سبب شده از جنس تماشاگران زمانه فاصله بگیرم. من درام های بسیار ناراحت كننده و تأثیرگذاری مثل «لانچر ۵» را دیدم اما از میزان خنده های تماشاگران این نمایش متعجب شدم و این را متوجه نمی شدم چرا باید به نمایش به این غمگینی و متأثر كننده ای خندید از همین رو احسان می كنم از دنیای تماشاگران امروز فاصله گرفته ام.
در ادامه احسان كرمی درباره گریم های زیادی كه در نمایش دارد، توضیح داد: این مشكل بین من و خانم حاجیها است و كار بسیار سختی است اما با تمهیداتی كه اندیشیدیم، امیدوارم مشكلی پیش نیاید. در نمایش ۸ گریم متفاوت دارم و در این میان باید بدون گریم خوانندگی هم بكنم كه كار بسیار سختی است.
رحمانیان درباره ایده شكل گیری این نمایش اظهار نمود: طرح اولیه این متن پس از ۱۳۸۴ و نمایش «فنز» نوشته شد و قرار بود درباره آتش گرفتن تئاتر سعدی در سال ۱۳۳۲ و بیكار شدن گروه تئاتر نوشین بود كه قرار بود پرویز پرستویی و عزت الله انتظامی در آن بازی كنند. در ورژن جدید، نمایش گرفتار تغییراتی شد و یك شخصیت به نام رامین سنگ آتش پیدا كرد كه ۸ مقطع از زندگی اش به تصویر كشیده می شود و من تلاش كردم به هر اتفاقی كه در این مقطع زمانی افتاده بپردازم.
افشین هاشمی درباره همكاری با رحمانیان بیان كرد: یكی از مهمترین مشكلات ما نپرداختن درست به تاریخ فرهنگی سیاسی كشور است و زمانی با نمایشی تاریخی با اتفاقات بسیار تأثیرگذار روبرو می باشیم پاسخ هایی برای دلیل اجرای آن در امروز پیدا می نماییم. مساله بعدی حضور كارگردان هایی مثل محمد رحمانیان و تأثیرگذاری آنها در تئاتر است كه بسیاری از وقت ها ما نمایش های آقای رحمانیان را به سبب علاقه و اطمینانی كه به وی داریم بدون خواندن متن قبول می نماییم.
بهنوش طباطبایی نیز درباره فضای خشنی كه در سینما و تئاتر وجود دارد، توضیح داد: معتقدم برخوردهایی كه با هنرمندان و سلبریتی ها در مطبوعات وصداوسیما می شود برای ما عادی شده اما امسال در جشنواره این میزان خشونت علنی تر شده است. ترجیح می دهم رو به جلو فكر كنم و كارم را انجام دهم. آقای رحمانیان برای من نقش های پر از چالشی را می نویسد و من با جان و دل بازی در نقش هایشان را می پذیرم. من خودم را جزو خانواده آقای رحمانیان و خانم نصیرپور می دانم چون رفتارهای انسانی بزرگوارانه ای دارند و همیشه در حق كوچكترها بزرگواری می كنند.
لیلی رشیدی نیز عنوان كرد: انگیزه من برای كار كردن در این نمایش خود آقای رحمانیان بودند و خوشحالم كه برای نخستین بار در كارشان بازی می كنم. متأسفانه در مقاطعی عده ای می خواستند هنرمندان را از چشم مردم بیندازند و موفق هم شدند اما هنرمندان این اتفاق را نمی خواستند كه متأسفانه رخ داده و موجب جدایی بین مردم و هنرمندان شده است.
كرمی با اشاره به همكاری با رحمانیان عنوان كرد: آرزوی هر بازیگری است كه با بزرگان تئاتر همچون محمد رحمانیان و بهران بیضایی همكاری كند بنا بر این همه ما از حضور در نمایش آقای رحمانیان بسیار خرسندیم. همین طور ما داریم در تئاتر یاد می گیریم كه اول روی حرف هایی كه می خواهیم بزنیم، فكر نماییم بعد آنها را به زبان بیاوریم یا به اشتراك بگذاریم و این تمرین خوبی برای ماست.
بهرام ابراهیمی نیز بعنوان قدیمی ترین عضو گروه بیان كرد: من از خیلی قدیم با محمد رحمانیان كار می كنم و خوبی كار كردن با رحمانیان این است كه او اصلاً عجله ای برای كار ندارد و شما نمی دانید كه فردا چه چیز جدیدی با خود سر تمرین می آورد. وقتی با رحمانیان كار می كنم به نظرم به خودم نزدیك تر می شوم.
آلاله زارع طلب و غزاله آخوندزاده نیز درباره تجربه همكاری با محمد رحمانیان صحبت كردند.
فهیمه رحیم نیا نیز درباره دومین همكاری اش با رحمانیان عنوان كرد: سابقه آشنایی من با آقای رحمانیان به سال ۶۱ باز می گردد و خوشحالم كه به من پیشنهاد بازی در این نمایش را دادند چون همه فكر می كنند من فقط در كارهای بهزاد فراهانی بازی می كنم. كارهای رحمانیان همیشه مخاطبان را به فكر وا می دارد به خصوص نسل جدید را كه از تاریخ هیچ چیز نمی دانند.
در ادامه حسن علیشیری نیز توضیحاتی درباره ۹ قطعه موسیقی نمایش و برهه تاریخی ۱۳۱۹ تا ۱۳۳۹ كه نمایش در آن رخ می دهد، ارائه داد و سپس از پوستر نمایش نیز رونمایی گردید.
در اختتام جلسه سردار سرمست نیز یكی از قطعات نمایش را با صدای احسان كرمی خواند و بخش هایی از بازی بهرام ابراهیمی در نقش قوام السلطنه نیز برای حاضران در نشست پخش گردید.
منبع: مجله سرگرمی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب