دید و بازدیدهایی كه گران تمام می گردد
مجله سرگرمی: تعطیلات نوروز بهانه خوبی برای بازدید از موزه هاست بنابراین خیلی از اقشار مختلف مردم این روزها را برای بازدید از این فضاهای فرهنگی انتخاب می كنند؛ دیدارهایی كه ممكن است با ناآگاهی به قیمت صدمه رساندن به میراث هایمان، تمام شود.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از ایسنا، این روزها صف بعضی از موزه ها بلند و سبب شادمانی خیلی از مسؤولان شده؛ این در شرایطی است كه بعضی از مردم چون تجربه خوبی از شلوغی ها نداشتند و شاهد بی ملاحظگی های فرهنگی بودند به دوستان و آشنایان خود رفتن به موزه ها در این ایام را سفارش نمی كردند.
اما چه رفتارهایی باعث می گردد ما تجربه خوبی از بازدید یك موزه نداشته باشیم؟
زمانی كه برای خرید بلیت، صف را رعایت نمی نماییم و وقت فروشنده بلیت و افراد دیگری كه در صف ایستاده اند را با عرضه كارت های متفاوت برای تخفیف می گیریم، در حالیكه ۲۵۰۰ یا ۵۰۰۰ هزار تومان بهای بلیت مبلغ ناچیزی است در حدی كه حتی نمی توان با آن یك كالای اساسی در زندگی روزمره خریداری كرد. این مبلغ ناچیز در واقع برای افزایش بینش فرهنگی و احترام به خودمان هزینه می گردد.
چرا تلاش می نماییم سن فرزندانمان را كمتر از آنچه هست به بلیت فروش نشان دهیم تا از پرداخت هزینه و خرید بلیت برای آنها شانه خالی كنیم؟ شاید با این كار، مسؤول فروش بلیت موزه را متقاعد نماییم، اما به كودكان مان دروغ گفتن و ناهنجاری اجتماعی را آموزش می دهیم كه در اصل تربیت خودمان را زیر سوال برده ایم.
ممكن است با لمس كردن و دست كشیدن به آثاری كه در موزه ها قرار دارند، آلودگی هایی را به اشیاء منتقل یا به آن ها صدمه وارد نماییم بنابراین است كه كارشناسان موزه با دستكش اشیاء را جابه جا می كنند و این آثار را در محفظه شیشه ای نگهداری می كنند. خط قرمز اطراف بعضی از اشیاء موزه ای را برای بازدیدكنندگان گذاشته اند و وقتی از آن عبور می نماییم با تذكر كارشناس موزه مواجه می شویم و نظر دیگر بازدیدكننده ها را به خودمان جلب می نماییم، در واقع با این كار شخصیت خودمان را زیر سوال می بریم.
عكاسی با فلاش به آثار موزه ای صدمه وارد می نماید بنابراین هم بارها به بازدیدكنندگان سفارش می گردد بدون فلاش عكاسی كنند.
وقتی به شكل پارتیزانی جلوی افرادی كه در حال تماشای آثار هستند، ظاهر می شویم تا از آن شئ عكس بگیریم، بازدیدكنندگان دیگر را عصبانی می نماییم.
تماشای هر اثر مدت زمانی دارد كه باید آن را به شكلی تنظیم نماییم كه فرصت تماشای آثار را به افراد دیگر هم بدهیم.
گاهی افرادی دیده می شوند كه تلاش می كنند اطلاعات شان را به رخ دیگران بكشند و برداشت شان از هر اثر را با صدای بلند فریاد بزنند كه فارغ از آلودگی صوتی در محیط فرهنگی موزه، شاید اطلاعات یا برداشت اشتباهی را به دیگران منتقل كنند.
برخی هم به جای آن كه خودشان موزه را ببینند، تمام گالری ها و اشیاء را از اینستاگرام برای یك یا نهایت دو بازدیدكننده به صورت زنده پخش می كنند. در نهایت هم اگر از آن ها درباره یكی از آثار شاخص بپرسید با آنكه از همه آثار فیلم گرفته اند، اظهار بی اطلاعی می كنند.
آن هایی كه فضای موزه را برای صحبت كردن با صدای بلند و قدم زدن در سالن ها انتخاب می كنند هم می توانند بدون پرداخت هزینه برای دیدن آثار فرهنگی و تاریخی و تولید آلودگی صوتی و مزاحمت برای دیگران، به پارك بروند.
علائم هشداردهنده و توضیحات مربوط به آثار هر چند هم كه كوتاه و گُنگ باشد، برای زیبایی نصب نشده اند، دست كم این كه اطلاعات جزئی درباره یك اثر می دهند.
دستمال كاغذی مچاله شده و بطری خالی آب وزن و حجم زیادی ندارند و با رها كردن زباله هایمان روی صندلی یا محفظه های شیشه ای فقط سبب تاسف بازدیدكنندگان دیگری كه این صحنه را می بینند، می شویم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب