درس بزرگ موسیقی برای مدیران فرهنگی كشورمان
مجله سرگرمی: یك پژوهشگر موسیقی پس از استقبال مردم از موسیقی اقوام و رقص های محلی نقلط مختلف ایران در یازدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری اظهار داشت: موسیقی این دفعه در نمایشگاه گردشگری درس بزرگی برای مدیران فرهنگی كشور داشت.
علی مغازه ای- پژوهشگر موسیقی در گفت وگو با ایسنا در باره اینكه چرا فیلم های انتشار یافته از آئین های فرهنگی سرزمین مان مردم را به نمایشگاه گردشگری كشاند اما به سالن های جشنواره موسیقی اقوام نمی كشاند، بیان كرد: یكی از وظایف مغفول تصمیم گیران و سیاستگذاران فرهنگی بی توجهی یا كم توجهی به كنش های جنبی یا حاشیه ای جامعه ی شهری به رویدادهای مختلف ملی و دولتی است كه به صورت منظم و معمولا سالانه یا فصلی به صورت رسمی توسط ارگان های دولتی بر گزار می شوند.
او ادامه داد: كنش های فردی و جمعی مردم در حاشیه یا گاه متن رویدادهای مختلفی كه در قالب هایی چون نمایشگاه های فرهنگی-هنری یا صنعتی-اقتصادی یا حتا تبلیغاتی در عرصه های مختلف بدون هماهنگی و برنامه ریزی خاص یكباره ظاهر می شوند و در مدتی كوتاه و به صورت لحظه ای خود نمایی می كنند.
این پژوهشگر اضافه كرد: به یاد دارم حدوداً اواخر دور نخست ریاست جمهوری آقای خاتمی بود كه روزنامه ی همشهری مصاحبه ی مفصلی با آقای ربیعی (وزیر كار فعلی) شاید در دو شماره چاپ كرد. آقای ربیعی در آن گفت وگو به یكی از تجربه های خود اشاره كرده بود كه به صورت خلاصه می توان گفت به درس یا دركی از یك رویداد دست یافته بود كه هیچ كار تحقیقاتی و میدانی ساختار اداری مطبوع وی در آن دوره نتوانسته بود این آگاهی و شناخت از جامعه را به این سرعت و وضوح تولید كند. تاخیر ناخواسته ی چند ساعته ای در پرواز به وجود آمده بود و او دیده بود كه مردم در آن روز به اجبار برای گذراندن زمان و سرگرم كردن خود به غرفه فروش كتاب فرودگاه رجوع كردند.
مغازه ای ادامه داد: در آن روز آقای ربیعی كه برحسب شغل پیشین خود نگاهی تیزبینانه به اطراف خود و جامعه داشته، متوجه نكته بسیار ظریفی می گردد كه هیچ یك از رجوع كنندگان به فروشگاه فروش محصولات فرهنگی، حتا در یك مورد به هیچ نوع كتاب تربیتی و آموزشی در پیشخوان كتابفروشی توجهی نمی كنند و بدون استثنا در جست و جوی كتاب های سرگرم كننده و تخیلی و غیرمذهبی بوده اند.
او با اشاره به اینكه البته به راحتی می توان تصور كرد در همان دوران چه كتاب هایی در آن غرفه بیشتر خودنمایی می كرده است، افزود: اما آقای ربیعی اظهاركرده بود آنجا با دیدن این صحنه فهمیدم كه جامعه تفاوت و فاصله ی زیادی از آنچه ما فكر می كردیم دارد و ما باید نیازهای جامعه را بشناسیم و به آن توجه نماییم.
دبیر هنری فستیوال آینه دار بیان كرد: اكنون به باور من، با گذشت سال ها از آنچه وزیر كار فعلی دیده و متوجه نیازهای جامعه شده بود، انگار همچنان دَر بر همان پاشنه می چرخد و مدیران و تصمیم گیران و برنامه ریزان مملكت همچنان از فاصله ی نیازهای جامعه بی خبرند. برای علت مطرح كردن این بحث می توانم به رویداد در نوع خود جالب نمایشگاه گردشگری تهران كه به تازگی برگزار گردید اشاره نمود.
مغازه ای اضافه كرد: در این نمایشگاه كه من شانس بازدید از آن را نداشتم، از اخبار و ویدیوهای انتشار یافته و روایت هایی كه دوستان آگاه و شاهدان مستقیم استنباط كردم، بخش موسیقی و بازی های محلی، بیشترین توجه بازدیدكنندگان را به خود جلب كرده بود كه این جلب توجه خود مردم را به تبلیغ كنندگان یا دعوت كنندگان از جامعه برای حضور در محل نمایشگاه تبدیل نموده بود.
او ادامه داد: آنچه از ویدیوها، شنیده ها و اخبار موثق بر می آید، این برنامه های شاد و مفرح موسیقی، بازی و رقص های آیینی اقوام و نواحی ایران كه بعنوان برنامه های جنبی با هدف جلب توجه مردم تهران و البته رسانه ها و كل ایران در این نمایشگاه ها به اجرا در آمده بودند، چنان مورد استقبال مردم قرار می گیرند كه می توان به واقع محلی برای درس گرفتن مدیران فرهنگی به حساب آورد.
این پژوهشگر موسیقی اظهار داشت: به عقیده ی من آنچه كه در كوتاه ترین شكل ممكن می توانیم از این رویداد یا نمایش احساس نیاز جامعه، استنباط نماییم، می تواند در دو بخش یا دو سطح برای مدیران كشور درس هایی ساده و البته بسیار جدی باشد. به عقیده من این پیام نخست برای مدیران، برنامه ریزان و تصمیم گیران تلویزیون ایران درس بسیار واضحی دارد كه می توانید با كمك گرفتن و نمایش درست و كامل موسیقی و اجرای بی كم و كاست موسیقی های بسیار پرارزش اقوام ایرانی، بار دیگر فرصتی برای بازگشتن به میان خانواده های ایرانی و پركردن اوقات فراقت جامعه را به دست آورید.
مغازه ای افزود: دوم برای سیاستگذاران، برنامه ریزان، مدیران و مجریان جشنواره های دولتی كه البته یك گام بزرگ از مدیران دسته ی نخست جلوتر هستند، این درس را به همراه دارد كه پیگیری ایده ی نادرست و حتا مخرب را از ذهنتان بیرون كنید كه موسیقی اقوام و نواحی ایرانی هم مثل موسیقی پاپ و سایر انواع آن باید بتواند مردم را به سالن ها بكشاند و مردم باید برای تماشای موسیقی اقوام هم مثل كنسرت های موسیقی پاپ بلیت بخرند.
او با بیام اینكه موسیقی اقوام در ذات خود مردمی و عمومی است، اظهار داشت: در هیچ روستا یا بخش و شهری از ایران، مردم برای شنیدن موسیقی و تماشای رقص و بازی های محلی خودشان پولی پرداخت نمی كنند كه مسئولان ما تلاش دارند این مفهوم را به زور به جامعه ی شهری تحمیل كنند.
دبیر هنری فستیوال آینه دار ابراز امیدواری كرد: هر دو دسته از مدیران فرهنگی كشورمان این دو درس بسیار واضح و بی واسطه را از رویداد ساده ای مثل نمایشگاه گردشگری كه اهمیت دارد، بگیرند و پیش از آنكه بسیار دیر شود تغییرات لازم را در برنامه ریزی های خود بگنجانند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب